View source for ચાંદનીના હંસ/૧૨ ભેખડના જડબાંમાં...

{{SetTitle}}

{{Heading|ભેખડનાં જડબાંમાં...|}}

<poem>
ભેખડનાં જડબાંમાં ઓગળી બપ્પોર એની ભૂખરીવરાળ હું તો ધોધમાં,
કે આગળ વહી ગયેલ વ્હેળાની પછવાડે ભટકું સદાય મારી શોધમાં.

સૂરજ બનીને રોજ રાતા આ શહેરમાં 
{{Space}}		પડછાયા ચીતરી જોયા.
સુકાયેલ ઝાડ અમે પીસાતા વ્હેરમાં
{{Space}}		હતા આકાર એ ય ખોયા.

કાળી ડિબાણ તૂરી ઊછળે પછડાટ એના તૂટે છે પહાડ કોષેકોષમાં...

મૂલક ત્યજીને હંસ ચાંદનીના ઊડી જતા
{{Space}}		તિમિરનાં બાજ રહ્યાં કાળવાં.
કર્ણમૂળે મારા હજી વલયો જે દોરતાં
{{Space}}		એ સૂરજના ટૌકા ક્યાં પાળવા?

તરસ્યો તાણીને અહીં સાગરમાં નાખી છે કોણે ખારાશ આવી ક્રોધમાં?
કે આગળ વહી ગયેલ વ્હેળાની પછવાડે ભટકું સદાય મારી શોધમાં... 

એપ્રિલ–મે ’૭૪
</poem>

<br>
{{HeaderNav2
|previous = ૧૧ પથ્થર તળિયે... 
|next = ૧૩ પંદર ગાઉ દૂરથી...
}}