View source for શાંત કોલાહલ/૧૨ ભીંજવી જાય વરાંસી



<center>'''૧૨ ભીંજવી જાય વરાંસી'''</center>

{{block center|<poem>પેલે તીરે તારું ગામ વ્હાલીડા હું આ તીરની વનવાસી,
વાંકડી રે એની ચાલથી બેઉને ભીંજવી જાય વરાંસી.

:::વાયુની લ્હેર શું જલતરંગનો
::::::એક હિલોળ રે ઊગ્યો;
:::દોલતો દોલતો, વણરવે કંઈ 
::::::બોલતો, બે તીર પૂગ્યો;

આંહિને આરે ટહુકતી કોયલ, ઓ મેર બાજતી બાંસી,
વાંકડી રે એની ચાલથી બેઉને ભીંજવી જાય વરાંસી.

:::ઉગમણાં પેલાં આભમાં
::::::લાલ ગુલાલની રંગત લાગી,
:::ઊઘડતાં દલમાં વનફૂલની
::::::મ્હેકતી કામના જાગી :

કોઈ ઉમંગ અજંપ ભર્યો; જલ પીજીએ તોય પિયાસી;
વાંકડી રે એની ચાલથી બેઉને ભીંજવી જાય વરાંસી.

:::વારીએ તો ય ન ર્‌હે મન વાર્યું
::::::ને તો ય ન વ્હેણ વીંધાતાં,
:::નેણ ભરી લીજીએ એકમેકથી
::::::આપણ આવતાં જાતાં,

આપણને નીરખી અહિંનું વક્‌તીતી કરે કંઈ હાંસી,
વાંકડી રે એની ચાલથી બેઉને ભીંજવી જાય વરાંસી.</poem>}}

{{HeaderNav2 |previous =૧૧ વનમાં વાયરે ઘેરી |next =૧૩ શરત }}