View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ન્હાનાલાલ દ. કવિ/ફૂલ હું તો ભૂલી

<poem>
વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી;
ભૂલ્યું ભુલાય કેમ એમ? અલબેલડી!
	{{space}}વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી.<br>
ઊગી આષાઢ કેરી વાદળી આકાશ;
દીઠો મહીં ભર્યો પ્રેમ, અલબેલડી!
	{{space}}વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી.<br>
વાડીમાં વીજળીની વેલડી ઝબૂકે,
દીઠી મહીં રસઆંખ, અલબેલડી!
	{{space}}વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી.<br>
વાડીમાં મોરલા કલા કરી રહ્યા’તા;
દીઠી મહીં રૂપપાંખ, અલબેલડી!
	{{space}}વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી.<br>
મીઠું શું આભનીયે પાર કાંઈ ગાજ્યું;
સુણ્યા મહીં મુજ કાન્ત, અલબેલડી!
	{{space}}વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી.<br>
અંગુલિના સ્પર્શના સમાં ફોરાં અડ્યાં, ત્ય્હાં
નાઠી હું ઓરડે એકાન્ત, અલબેલડી!
	{{space}}વેણી ગૂંથી ને મહીં ફૂલ હું તો ભૂલી.
(ન્હાના ન્હાના રાસ-1)
</poem>