View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/અંબાલાલ `ડાયર'/લૂંટાયા!

<poem>
સમયના કાફલા સાથે રહીને શ્વાસ લૂંટાયા,
સિતારાઓ કરી આકાશથી સહવાસ લૂંટાયા!

	{{space}}ધરા મસ્તક ધુણવીને કરી દે છે ચૂરેચૂરા,
	{{space}}ગિરિવર પણ કરીને કાળનો ઉપહાસ લૂંટાયા!

સલામત તેજના તણખા હતા ઘનઘોર અંધારે,
પરંતુ ભ્રમના જાળામાં કરી અજવાસ લૂંટાયા!

	{{space}}ઉઘાડાં દ્વાર રાખ્યાં તો જરા પણ આંચ ન આવી.
	{{space}}કર્યો દરવાન પર વિશ્વાસ ત્યારે ખાસ લૂંટાયા!

હકીકતની મઢૂલીથી મળ્યાં મોતી મહામૂલાં,
મહલમાં કલ્પનાઓના કરીને વાસ લૂંટાયા!

	{{space}}વસાવ્યો દૂર તણખાથી એ માળા પર પડી વીજળી,
	{{space}}બચ્યા જો એક બાજુથી તો ચારે પાસ લૂંટાયા!

પરાજિત થૈને વાદળથી વદન ઢાંકી દીધું સૂર્યે,
ચઢાવી સત્યને ફાંસી ઉપર ઇતિહાસ લૂંટાયા!

	{{space}}સમજદારી, ખબરદારી ને હુશિયારી હતી કિન્તુ;
	{{space}}નવાઈ છે કે લૂંટવાનો કરી અભ્યાસ લૂંટાયા!

હૃદય પર એટલે તો રંજની રેખા પડી ગઈ છે,
જમાના પર કરીને આંધળો વિશ્વાસ લૂંટાયા!

{Right|(નજાકત, ૧૯૮૮, પૃ. ૭૫)}}
</poem>