View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/હેમન્ત દેસાઈ /પામું છું

{{SetTitle}}

{{Heading|પામું છું|હેમન્ત દેસાઈ }}

<poem>
:::::::::::સરસ બાજી મળી હોવા છતાં હું હાર પામું છું!
:::::::::::અને હાર્યા પછીથી એ રમતનો સાર પામું છું!
:::::::::::ખરેખર માધુરી સ્પર્શી ગઈ છે કૈં પરાજયની,
:::::::::::વિજય કરતાં વળી એમાં અધિક ઉપહાર પામું છું!
:::અહીં{{space}}આ{{space}}સૂર્યની{{space}}નીચે{{space}}નવું{{space}}કૈંયે{{space}}નથી{{space}}બનતું,
:::::::::::છતાં એ સૂર્યની જ્યમ નિત નવો અવતાર પામું છું!
:::::::::::જગતના ચાકડા પર ઘૂમી ઘૂમી કો’ નિગૂઢ હાથે
:::::::::::ઘડાતો જાઉં છું ત્યમ હું નવો આકાર પામું છું!
:::::::::::રહ્યો માનવ, અધિક છે પ્યારી માનવતા મને એથી,
:::::::::::દઉં છું ચાંદની જગને, ભલે અંગાર પામું છું!
:::::::::::ગમે તે માની લે દુનિયા, નથી આ પ્રેમ હું કરતો,
:::::::::::કોઈને મારું ક્હેવાનો ફક્ત અધિકાર પામું છું!
:::::::::::તમારું રૂપ તો બ્હાનું બન્યું છે ફક્ત મહોબતનું,
:::::::::::ખરું સદ્ભાગ્ય છે કે દિલ હું ખુશ્બોદાર પામું છું!
{{Right|(ઇંગિત, ૧૯૬૧, પૃ. ૮૧)}}
</poem>