View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ/સોળમે ફાગણ

{{SetTitle}}

{{Heading|સોળમે ફાગણ|જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ}}
<poem>
છાતલડીના મોરલા બની છાકટા આજે ગ્હેકતા છડેચોક!
જોજે અલ્યા, તું ઝોડની માફક ઝાલતો એની ડોક.

::	સોળમે ફાગણ, સાવ રે મૂંગામંતર મારા
:::		મોરલા શીખ્યા ગ્હેકવું અને ગ્હેકતા ગાંડાતૂર!
::	અષાઢ જાણે અત્તરહેલી વરસે, આવ્યાં
:::		આભથી ને આ ધરતી કેરા અંગથી ઘોડાપૂર.
એય નાભિ શી ઘૂરીઓમાં ઘૂમરાઈ ઘૂમરાઈને ઘેલું થાય છે ડાહ્યું લોક!
છાતલડીના મોરલા બની છાકટા આજે ગ્હેકતા છડેચોક!

::	કંચવો વીંધી તંગ ને ઊડે ગ્હેક ને કેવી
:::		ગ્હેકની આ તો મારકણી છે મ્હેક!
::	ફફડાવીને પાંખ ચહે છે મોરલા, લેવા
:::		ચાંચમાં ઝાલી રંગધનુને છેક!
મોરલા તે આ મેલશે નહીં રંગધનુ કે રંગધનુ શું કાળજું ભાળ્યે કોક!

છાતલડીના મોરલા બની છાકટા આજે ગ્હેકતા છડેચોક!

	ફૂલગુલાબી ફાગણ કે આ મનનો ભાવન
		સાવન? એનું એય કશું ના ભાન!
	મોકળે કંઠે મન મૂકીને રંગથી ગાવાં
		રંગભરેલાં ગાન — આવી છે સોળમે ફાગણ સાન!
લોક છો મારે વલખાં લાખો, રોકવાનાં કે ટોકવાનાં પણ વલખાં બધાં ફોક!
છાતલડીના મોરલા બની છાકટા આજે ગ્હેકતા છડેચોક!
{{Right|(૨૫-૫-૧૯૭૮)}}
</poem>


{{HeaderNav
|previous=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/જિતેન્દ્ર કા. વ્યાસ/વાયરે ઊડી વાત | વાયરે ઊડી વાત]]  | વાયરે ઊડી વાત — (કે) સાવ રે! રોયા સાન વનાના ]]
|next=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/કાયમઅલી હઝારી/જાહોજલાલી છે  | જાહોજલાલી છે ]]  | મને તો એટલે આ પાયમાલી ખૂબ વ્હાલી છે  ]]
}}