View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/દેવજી રા. મોઢા/મોર ગળક્યાં !

{{SetTitle}}

{{Heading|મોર ગળક્યાં !|દેવજી રા. મોઢા}}
<poem>
અને એણે દોર્યાં ભીત ઉપરના મોર ગળક્યા!

હતો ગોરંભાયો નભ મહીં આષાઢી ઘન, અને
ઈશાને થાતા ’તા વીજળી-ચમકારા ઘડી ઘડી;
ભરાતું મા-પાંખે ભયભીત બની ગીજવીજથી;
અમોને યાદા’વ્યું બચપણ અમારી દીકરીનું!

હજી થોડી વેળા ઉપર ચણિયા-ઓઢણી થકી
સજી અંગો ર્‌હેતી ઘર ઘર ઘૂમી બ્હેનપણીનાં
ન ’તું જાગ્યું એમાં જરી દિન-દશા-ભાન, ત્યહીં તો
થયું વોળાવાનું અગન સહ હૈયે કઠણ થૈ!

ફરી આજે એવો ઘન નભ ચડ્યો, વીજ ઝબકી
ફરીથી એની એ, પણ ડરી જઈ ગાજવીજથી
ભરાતી મા-પાંખે ન ’તી અમ સુતા આજ અહીં, ને
અમારી આંખોમાં વિરહ-સ્મૃતિનાં નીર સળક્યાં
— અને એણે દોર્યાં ભીંત ઉપરના મોર ગળક્યા!

{{Right|(અમૃતા, પૃ. ૨૫)}}
</poem>


{{HeaderNav
|previous=[[અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/દેવજી રા. મોઢા/તમે આવી — | તમે આવી —]]  | તમે આવી મારું તરબતર આ કીધું જીવન!.]]
|next=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાનુભાઈ વ્યાસ ‘સ્વપ્નસ્થ’ /આજ શ્રાવણની રાતના ગાજે | આજ શ્રાવણની રાતના ગાજે]]  | આજ શ્રાવણની રાતના ગાજે મેઘ — ]]
}}