View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/મનોજ ખંડેરિયા/લાલઘૂમ તાપમાં… (ગુલમહોર)

{{SetTitle}}

{{Heading|લાલઘૂમ તાપમાં… (ગુલમહોર)|મનોજ ખંડેરિયા}}
<poem>
લાલઘૂમ તાપમાં મ્હોરતો, મસ્તીનો
::	તોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી,
આ નગરની વચોવચ હતો એક
::	ગુલમોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી.
પૂછું છું બારને — બારીને — ભીંતને
::	લાલ નળિયાં — છજાં — ને વળી ગોખને —
રાત દી ટોડલે બેસીને ગ્હેકતો
::	મોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી.
કૈં જ ખૂટ્યું નથી, કૈં ગયું પણ નથી
::	જરઝવેરાત સહુ એમનું એમ છે;
તે છતાં લાગતું સઘળું લૂંટી અને
::	ચોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી.
સાવ સૂની બપોરે ઘડી આવીને
::	એક ટહુકો કરી, ફળિયું ભરચક ભરી,
આંખમાં આંસુ આંજી અચાનક
::	શકરખોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી.
કેટલાં વર્ષથી સાવ કોરાં પડ્યાં
::	ઘરનાં નેવાં ચૂવાનુંય ભૂલી ગયાં,
ટપકતો ખાલીપો પૂછતો : મેઘ
::	ઘનઘોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી.
જિંદગીના રૂપાળા ચહેરા ઉપર
::	ઉઝરડા ઉઝરડા સેંકડો ઉઝરડા
કોણ છાના પગે આવી મારી ગયું
::	ન્હોર, તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી.
પાછલી રાતની ખટઘડી એ હજી
::	એ તળેટી ને એ દામોદર કુંડ પણ —
ઝૂલણા છંદમાં નિત પલળતો
::	પ્રથમ પ્હોર તે ક્યાં ગયો કોઈ કહેતું નથી
{{Right|(હસ્તપ્રત, પૃ. ૨-૩)}}
</poem>


{{HeaderNav
|previous=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/મનોજ ખંડેરિયા/એમ પણ બને (પકડો કલમ ને) | એમ પણ બને (પકડો કલમ ને)]]  | પકડો કલમ ને કોઈ પળે એમ પણ બને ]]
|next=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/લાલજી કાનપરિયા/સાંજ ઢળે છે | સાંજ ઢળે છે]]  | પાછા વળતા ધણની કોટે ઘંટીનો રણકાર ]]
}}