View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રવીન્દ્ર પારેખ/આરોઓવારો

{{SetTitle}}

{{Heading|આરોઓવારો|રવીન્દ્ર પારેખ}}
<poem>
ખોબામાં ઝીલું તે તારો વરસાદ
:::	અને આંખોમાં ઝીલું તે મારો,
તારો વરસાદ મને મધમીઠો લાગે
:::	પણ મારો વરસાદ જરા ખારો
:::	પછી ક્યાંય ન હો આરોઓવારો...
ઓણસાલ ચોમાસુ મારવાડી એવું
:::	કે ખરચે છે માંડ જરા પાણી,
સૂરજ પર મૂકેલા પેણામાં જળની
:::	જુવાર માંડ ફૂટે થઈ ધાણી,
ફોરાં તો ઝીલું ન ઝીલું ત્યાં છટકે
:::	તો થાય આ તે વર્ષા કે પારો?
:::	પછી ક્યાંય ન હો આરોઓવારો...
વાદળાંઓ છાણ જેમ રોજ નડે રસ્તે
:::	તો દૂર કરે કોણ એવા ત્રાસને?
સાવરણું લઈને એક થાકેલી ભરવાડણ
:::	વાળે છે આખા આકાશને,
જળની સળીનો માંડ ઢગલો ઉપાડે
:::	ને માથે મૂકે કે છૂટે ભારો,
:::	પછી ક્યાંય ન હો આરોઓવારો...
</poem>


{{HeaderNav
|previous=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ઘનશ્યામ ઠક્કર/મળવાનું મન પ્હોંચ્યું (રાધાના ગુસ્સાનું ગીત) | મળવાનું મન પ્હોંચ્યું (રાધાના ગુસ્સાનું ગીત)]]  | મળવાનું મન પ્હોંચ્યું જોજનવા દૂર તોય ખેંચાતી જાઉં છું પછીતે !]]
|next=[[અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રવીન્દ્ર પારેખ/ગોકુળિયું | ગોકુળિયું]]  | મથુરાની આંખોને લ્હોવા જતાંય કદી મનમાં શું... ]]
}}