View source for કંદરા/કબૂતરની ભીઠ

{{SetTitle}}
<center><big><big>'''કબૂતરની ભીઠ'''</big></big></center>

<poem>
એક જૂનું રજવાડી મકાન છે.
નહીં, આ રાજમહેલ કે યુદ્ધ કે
ભોંયરાંઓની વાત નથી.
ઓરડાની અંદર છતને ટકાવતા
મોટા, ભરાવદાર થાંભલાઓ છે.
છત ખૂબ ઊંચી છે અને ઘુમ્મટમાં
પ્રસન્ન રાજનર્તકીનું નર્તન છે.
એનો ઘેરદાર ઘાઘરો કોઈ કલ્પનાતીત યુગની
ઊંડી ગર્તામાં સરી ગયેલો લાગે.
રાત્રે નજીકના દરિયાનો,
જરાય ગમે નહીં એવો રઘવાટ સંભળાય.
અને સાથે સાથે ખલાસીઓને
જાહોજલાલીભર્યાં બંદરો દેખાડતી
દીવાદાંડીનો પ્રકાશ પણ ખુલ્લા ઝરુખાઓમાંથી
એ ઓરડામાં આવે, જાય, આવે,
તમે પાગલ થઈ જાવ. વિચાર આવે કરચલાઓનો.
જે આવી કોલાહલભરી રાતે,
દરિયાની ઠંડી રેતીમાં બહાર નીકળી,
કાંઠા સુધી આવે.
ડૉકનાં ચાર-પાંચ ખડકાળ પગથિયાં પણ ચડી આવે.
અને પછી પાછા ઊતરી જાય, સવાર થતાં સુધીમાં.
આવું તો ઘણી વખત થાય.
પણ દિવસે અહીં ખૂબ શાંતિ હોય છે.
ગોખલામાં કબૂતરો આવીને બેસે.
કોઈક આંધળાં, કોઈ દેખતાં હોય.

અને આ ઘરમાં કાયમ રહે છે
કબૂતરોની ભીઠની તાજી તાજી સુગંધ.
❏
</poem><br>
{{HeaderNav2
|previous = પૂર્વજ
|next = તાપ વિનાનો ઉજાશ
}}