View source for ખારાં ઝરણ/હાશ, અંતે જીવને ઝોબો ચડ્યો

{{SetTitle}}
<center><big><big>'''હાશ, અંતે જીવને ઝોબો ચડ્યો'''</big></big></center>

<poem>
હાશ, અંતે જીવને ઝોબો ચડ્યો,
બાપડો આ દેહ ઠેકાણે પડ્યો.

શહેર, શેરી, ઘર તો ઓળંગી ગયા,
પણ, મને આ એક પડછાયો નડ્યો.

કોઈ સાંભળતું નથી મારી બૂમો :
‘ભીંત પર લટકાવવા ફોટો જડ્યો?’

સ્વસ્થ મનથી તું વિચારી જો ફરી,
છેક છેલ્લી વાર તું ક્યારે રડ્યો?

એમ લાગે છે મને ‘ઇર્શાદ’ કે,
કોઈએ કાચો મુસદ્દો છે ઘડ્યો.

૨૭-૬-૨૦૦૯
</poem><br>
{{HeaderNav2
|previous = ઊંઘમાંથી જાગ, બાળક
|next = ‘આવું’, ‘આવું’ કહી ના આવે
}}