View source for ગુજરાતી ગઝલસંપદા/ ભાવેશ ભટ્ટ

{{SetTitle}}

{{Heading| ભાવેશ ભટ્ટ |}}

<center> '''1''' </center>

<poem>
પોતડી, ચશ્માં અને એક લાકડી,
જે હજારો તોપને ભારે પડી!<br>
સત્યને સ્હેવો પડ્યો’તો રંગભેદ!
લાલપીળી થઈ ઉઠી’તી એ ઘડી.<br>
છાપ આખા વિશ્વ પર પાડી ગઈ!
દાંડીયાત્રાએ ગયેલી ચાખડી.<br>
પાંચ ફૂટની સાદગી શું વિસ્તરી?
આખી આ દુનિયા પડી ગઈ સાંકડી!<br>
અંધશ્રદ્ધાથી ગુલામી દૂર થઈ,
બાંધી'તી વિશ્વાસની નાડાછડી!<br>
રેંટિયામાં કાળને કાંતી લીધો!
કાળને એની સમજ પણ ના પડી.<br>
ઘરના બે ટુકડા થયા, સળગ્યા પછી,
બંધ આંખોમાં અહિંસા તરફડી.<br>
મોક્ષને પામી ત્રણેત્રણ ગોળીઓ!
ચામડીના તીર્થમાં એ જઈ ચડી!<br>
</poem>

<center> '''2''' </center>
<poem>
ઓળખને ખોયાની પીડા જે સમજે એ સમજે
પૂજાવા પથરાની પીડા જે સમજે એ સમજે <br>
સ્થાન મળે ના સૌને કાયમ ગમતા કોઈ કપાળે
કંકુ ને ચોખાની પીડા જે સમજે એ સમજે <br>
જાણે–અજાણે કોઈએ પાડ્યો છે દુનિયા નામે
પૃથ્વીના ડાઘાની પીડા જે સમજે એ સમજે <br>
ખુદના દુ:ખનો બેય કિનારા પીટે છે ઢંઢેરો
પણ આ વચગાળાની પીડા જે સમજે એ સમજે <br>
થાય વિષય એ સૌના કુતૂહલનો મ્યુઝિયમમાં
એવા પરપોટાની પીડા જે સમજે એ સમજે <br>
મંચ મળે, માઈક મળે, શ્રોતાય મળે એને, પણ
કોરસમાં ગાવાની પીડા જે સમજે એ સમજે<br>
</poem>

{{HeaderNav2
|previous = 2
|next = 4
}}