View source for ચૂંદડી ભાગ 1/7.કન્યા દાદાજીને ખોળે બેઠાં (સાંજીમાં)

{{SetTitle}}

{{Heading|7|}}

{{Poem2Open}}
એથી જુદી કવિત્વભરી વાણીમાં તો પ્રશ્નોરા જ્ઞાતિની કુમારિકાએ સમજાવ્યું. એણે ગુણોનું ઝીણું વર્ણન કર્યું. પણ જગતની ઉત્તમ જોડલીઓ ગણી બતાવી : પતિ દેરા માયલો દેવ ને પોતે પૂતળી : પતિ વાડી માયલો મોરલો ને પોતે ઢળકતી ઢેલડી : પતિ અષાઢીલો મેઘ અને પોતે ઝબૂકતી વીજળી : પતિ ચંપાફૂલનો છોડ ને પોતે ચંપા-પુષ્પની પાંખડી :
{{Poem2Close}}

<poem>
કન્યા દાદાજીને ખોળે બેઠાં એમ ભણે રે, 
દાદા! વર જોજો કાંઈ દેરા માયલો દેવ રે 
:::	કન્યા દેરાસર પૂતળી રે. 
કન્યા કાકાજીના ખોળે બેઠાં એમ ભણે રે, 
કાકા! વર જોજો કાંઈ વાડી માયલો મોર રે 
:::	કન્યા ઢળકતી ઢેલડી રે. 
કન્યા મામાજીના ખોળે બેઠાં એમ ભણે રે, 
મામા! વર જોજો કાંઈ અષાઢીલો મેઘ રે 
:::	કન્યા ઝબૂકણ વીજળી રે. 
કન્યા વીરાજીને ખોળે બેઠાં એમ ભણે રે, 
વીરા! વર જોજો કાંઈ ચાંપલિયાનો છોડ રે 
:::	કન્યા ચંપાસર પાંખડી રે. 
દાદા! દરશણ લાગ્યો દેરા માયલો દેવ રે, 
:::	દરશામણ લાગી પૂતળી રે. 
કાકા! ખેલણ લાગ્યો વાડી માયલો મોર રે, 
:::	ખેલામણ લાગી ઢેલડી રે. 
મામા! વરસણ લાગ્યો અષાઢીલો મેઘ રે, 
:::	ઝબૂકણ લાગી વીજળી રે. 
વીરા! સોરમ લાગ્યો ચાંપલિયાનો છોડ રે, 
:::	સોરંભે લાગી પાંખડી રે.

</poem>