View source for રવીન્દ્રપર્વ/૧૪૧. એ ઉદાર ઉષા કેરું

{{SetTitle}}
{{Heading|૧૪૧. એ ઉદાર ઉષા કેરું| }}

{{Poem2Open}}
એ ઉદાર ઉષા કેરું પ્રથમ કિરણ
ખોલી દેશે જ્યારે નેત્ર — પ્રશાન્ત કરુણ —
શુભ્રશિર અભ્રભેદી ઉદયશિખરે,
હે દુ:ખી જાગ્રત દેશ, તવ કણ્ઠસ્વરે
પ્રથમ સંગીત એનું જાણે ઊઠે બજી
પ્રથમ ઘોષણાધ્વનિ.
થઈ ર્હેજે સજ્જ,
ચન્દનઅચિર્ત સ્નાત નિર્મલ બ્રાહ્મણ;
ઉચ્ચશિર ઊર્ધ્વે રાખી ગાજે તું વન્દન,
આવ શાન્તિ, વિધાતાની કન્યા લલાટિકા,
નિશાચર પિશાચોની રક્તદીપ શિખા
કરી દે લજ્જિત. તવ વિશાલ સન્તોષ
વિશ્વલોક-ઈશ્વરનો રત્નરાજકોષ
તવ ધૈર્ય દૈવવીર્ય; નમ્રતા એ તારી
સમુચ્ચ મુકુટ શ્રેષ્ઠ, એનો પુરસ્કાર.
{{Right|(ગીત-પંચશતી)}}
{{Poem2Close}}



{{HeaderNav2
|previous = ૧૪૦. અપરાહ્ને
|next = ૧૪૨. તત્ત્વજ્ઞાનહીન
}}