View source for શાંત કોલાહલ/ક્ષણને આધાર


<center>'''ક્ષણને આધાર'''</center>

{{block center|<poem>
કૉફીકપ કેરી આ વરાળ
:::લયની લલિત ગતિ જેમ કરી ઊર્ધ્વ મહીં આરોહણ
::::અંતરીક્ષ મહીં સદ્ય પામે તિરોધાન
બારી બ્હાર શાખપ્રશાખાએ પ્રૌઢ ઉદ્યાનબકુલ
:::પર્ણે પર્ણે પદઠેક લઈ
:::પુષ્પગંધન મહીં કરી નિમજ્જન
::::પ્રમત્ત સમીર
::::::લથડબથડ જાય વહી નિરંકુશ
:::::(ધીરી અડફેટે અડી લેઈ મુજ અંગ)
અણદીઠ રહી ક્યાંક બોલે બુલબુલ
:::(વિચંચલ પાંખ પર રમે ઋજુ ગાન)
::::સમયનું લઘુ ઘૂંટ મહીં સ્વાદ્ય પાન.

નીલિમ ગગન માહિં નિમીલિત નેણ

ખળખળ વહે  રમે ગિરિમંદાકિની
::::અંજલિનું કીધ આચમન
::::હૈમવતીને શીતલ સ્પર્શ અનુપમ કોઈ સ્પંદનું સ્ફુરણ.
દૃષ્ટિ મહીં કેદારશિખર
::::(શૈલશ્યામ તનુ પર શ્વેત જટાજૂટ)
સંમુદિત મન...
સરુવન વીંધી જાય દૂર દૂર અધરાય
:::::કેડી એક તુષારઉજ્જવલ

એકાન્ત એકલ એને સંગ-સંનયન
::::ગતિ કરે છે ચરણ.
પદે પદે પૃથ્વી થકી પર
:::જનપદ કુંજ સહુ બને બિંદુલીન
:::::અભ્રપુંજનું યે અવ નિમ્ન આવરણ
:::::::ત્યહીં
ધવલ તુહિન રંગ ધરે છે કષાય,
::::ક્યહીં નીલ ઝાંય :
તેજોમય શાન્ત-આત્મલીન-વર્ણ કેરું
::::અપ્રતિમ પાર્વતી લાવણ્ય !
:::::હૃદિરમ્ય....
:::ત્યહીં
નિમેષ વિહીન નેત્ર થકી સરી જાય હિરણ્મય અપિધાન
:::કેવલ પ્રકાશ ભાસમાન :
નહીં અદ્રિ, નહીં  કેડી, નહીં મુજ દેહ;
::::અસ્તિ અરુ ભાતિ અસંદેહ.
સહુ ઔર થકી શ્રુતિહીન કોઈ ધ્વનિ
::::કોઈ આનંદગુંજન !
શિશુકોલાહલ
કને આવી ઊભો સતુ કહે :
::::‘બાબા, જુઓ મારું માટીનું આ ઘર.’
અન્ય બાજુએ રાજેશ :‘કાગળનું મારું આ વિમાન.’
મેજની ઓ પાર ઓષ્ઠ બંધ કરી ઊભો ત્રિલોચન
::::નીરખી રહેલ નિજ લોહપત્તી કેરું અસ્ત્રયાન.
અવશેષ કૉફી તણું પાન કરી રહું ત્યહીં
::::વદંત રાજેશ : કહો બાબા, કિયું બેશ?’
એ જ પ્રશ્ન રમી રહે અન્ય બેઉ બાળકને વેશ.
::::સહુને સ્વકીયનું મમત્વ.
‘નાનું તો ય ઘણું મને ગમતું આ ઘર.’
::::સતીશ પ્રસન્ન.
‘પેલા ચંદ્રતારકના લોક મહીં લઈ જશે તારું આ વિમાન?’
હર્ષને આવેશ કહે રજુ : ‘બાબા,
બાને ને બધાંને લેઈ આકાશગંગાને ઘાટ કરું ઉતરાણ.’
‘માર્ગ મહીં અકારણ આવે કંઈ વિઘ્ન
::::મળે દસ્યુદલ
::::મળી રહે ભીષણ દંગલ
તે વેળ આ અસ્ત્ર થકી ભેદાય સમગ્ર અવરોધ
:::::થાય પરિત્રાણ....’
::::તેજ વિકિરંત ત્રિલોચન.

રસોઈઘરથી ત્યહીં ગૃહિણીનો આવે ટહુકાર
નિરાધાર મેલીને વિવાદ
::::નિજ વસ્તુ લેઈ સદ્ય દોડી જાય બાળ.

::::ત્રણ થકી ભર્યું ભર્યું અત્રિનું આંગણ !
નિબિડ અરણ્ય મહીં એકાન્ત કુટીર
::::ને હું લીન નિજને સ્વભાવ
:::::પરિચર્યા કરંત પ્રકૃતિ....

ત્યહીં અતીન્દ્રિય ને અકાલ
::::રૂપ ધરી રમી રહે ગુણને ત્રિતાલ.
::::અતીતે સાંપ્રતે ભવિતવ્યે
::::::વિવર્તને એ જ ગતિશીલ

ક્ષણક્ષણને આધાર આવિર્ભાવ પામે ચિરંતન
::::ઉષ્માભર્યા અભિનવ રૂપને સૌંદર્ય....
વાતાયન થકી ત્યહીં સ્પર્શ કહી રહે બાલરવિનું કિરણ
બકુલતરુની ડાળ પર ઝૂલી રહી
::::ભર્યે સૂર બોલે ઝીણું બુલબુલ
સુનીલ લાવણ્ય મહીં આનંદની રેલી લાલ ઝાંય
::::::હસી રહે સદ્યજાત કિસલય.
</poem>}}


{{HeaderNav2
|previous = ઐકાન્તિક દિન
|next = આગતને
}}