View source for સંજુ વાળાનાં કાવ્યો/મૂર્તિ કોતરાવી

{{SetTitle}}
<center><big><big>'''મૂર્તિ કોતરાવી'''</big></big></center>

<poem>
કારણ વગરના સુખની નિત-નિત નરી ખુશાલી
મેં આ તરફથી ઝીલી ’ને આ તરફ ઉછાળી

અંદરના ઊભરાની અંગત કરી ઉજાણી
લંબાવી હાથ જાતે, જાતે જ દીધી તાળી

બે પંક્તિઓની વચ્ચેના સ્થાયી ભાવ જેવું
ધબકે છે ઝીણું ઝીણું કોઈ કસક અજાણી

હું છેક એની સામે પહોંચ્યો હતો, પરંતુ–
ભગવાને સ્હેજ અડક્યો ત્યાં થઈ ગયો બદામી

ના કોઈ કૈં જ જીતે, હારે ન કોઈ કંઈપણ
ભરપૂર જીવવાનું થઈને નર્યા જુગારી

જ્યારે ’ને જેવું ઇચ્છો એ હાજરાહજૂર હો –
મનમાં જ એવી સુંદર એક મૂર્તિ કોતરાવી

છું એ જ હું; સફરજન પણ એનું એ હજુ છે
તું પણ હજુય એવું નિરખે છે ધારી ધારી
</poem>
<br>
{{HeaderNav2
|previous = નક્કર ખાતરી
|next = જિવાડશે
}}