View source for સોરઠી સંતવાણી/જેને લાગ્યાં શબદુંનાં બાણ

{{SetTitle}}

{{Heading|જેને લાગ્યાં શબદુંનાં બાણ|}}

<poem>
શબ્દનાં, એટલે કે ભક્તિનાં બાણ જેને વાગ્યાં હોય તેની મનોવસ્થા કેવી બની જાય? રવિ સાહેબ નામના સંત કહે છે કે —
બાણ તો લાગ્યાં જેને 
પ્રાણ રે વિંધાણા એનાં 
નેણાંમાં ઘૂરે રે નિશાણ 
::::		જીવો જેને લાગ્યાં ભજનુંનાં બાણ, 
::::		જીવો જેને લાગ્યાં શબદુંનાં બાણ.
પરતિવંતા જેના પિયુ પરદેશમાં 
એને કેમ રે જંપે વ્રેહની ઝાળ; 
નાથ રે વિનાની એને નિંદરા નો આવે ત્યારે 
::::		સેજલડી સૂનકાર. — જીવો જેને.
હંસ રે સાયરિયાને સનેહ ઘણેરો રે 
::::		મીનથી વછોયા રે મેરાણ. 
થોડા થોડા જળમાં એના પ્રાણ તો ઠેરાણા તે 
::::		પ્રીતું કરવાનાં પરમાણ. — જીવો જેને.
દીપક દેખીને અંગડાં મરોડે તો 
::::		પતંગિયાંનાં પરમાણ,
કે’ રવિસાબ સંતો ભાણને પરતાપે 
સપના જેવો છે સંસાર. — જીવો જેને.
</poem>

<center>'''[રવિદાસ]'''</center>

<br>
{{HeaderNav2
|previous = મનડાં જેણે મારિયાં
|next = 3
}}