View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રામચન્દ્ર બ. પટેલ ‘સુક્રિત’/હવે તું

{{SetTitle}}

{{Heading|હવે તું|રામચન્દ્ર બ. પટેલ ‘સુક્રિત’}}

<poem>
તમે પ્હેલાંવ્હેલાં મુજ સમય મોંઘી બની અહીં
વહી આવ્યાં ત્યારે જડ પથર હું ઉંબર હતો

પડેલો દ્વારે: ત્યાં કુસુમ સરખાં કંકુપગલાં
અડધાં; જાગી ઊઠ્યો તરત થઈને મોર કલગી

જઈ બેઠો સાખે: પછી નીરખ્યું તો તોરણ તમે
રહ્યાં મ્હેકી... પાછો હું સરકી જઈ કૂંજર સમ

થયો પાણિયારું... ઊતરડ બની તામ્રવરણી
ઊગી મોરી ઊઠ્યાં, ઝગુમગું થઈ ટોક ટહુક્યો.

વલોણું, સાંબેલું, જલ-સભર બેડું, વળગણી,
તવી, ચૂલો, ઘંટી, વળી દહીંની દોણી, નીસરણી.

બધાંની વચ્ચે તું ઊજળું ઊજળું છાપરું થઈ
ઠરે એ પ્હેલાં તો ઊતરી ગઈ લૂખા લીંપણમાં...

હવે તું લોહીમાં હલીચલી પછી લિસ્સું સસ્તી
ચિતા બે આંખોની નિત સળગી ચિત્કાર ભરતી.
</poem>


{{HeaderNav
|previous=[[  અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રામચન્દ્ર બ. પટેલ ‘સુક્રિત’/રૂપાંતર | રૂપાંતર]]  | સામાં લ્હેરે કદમ્બનું વૃક્ષ]]
|next=[[અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાસ્કર ભટ્ટ/હમચી | હમચી]]  | અમે રમતાં ગાર્ય ગોરમટી રે —]]
}}