View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ 'કાન્ત' — મણિશંકર રત્નજી ભટ્ટ/મનોહર મૂર્તિ

{{SetTitle}}
{{Heading|મનોહર મૂર્તિ| 'કાન્ત' — મણિશંકર રત્નજી ભટ્ટ}}
<poem>
દેવે દીધી દયા કરી કેવી મને,
	{{space}}અહા! મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!
નવરંગ, પ્રફુલ્લ, ગુલાબ સમી,
	{{space}}મૃદુ, મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!<br>
નયને કંઈ નૂર નવું ચમકે,
	{{space}}વદને નવી વત્સલતા ઝળકે;
સખી! એક જ તું ગમતી ખલકે
	{{space}}મને, મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!<br>
શિરકેશ સુકોમલ સોહી રહ્યા,
	{{space}}સ્મિત જોઈને તારક મોહી રહ્યા;
કામધેનુ શી બાલક દોહી રહ્યા
	{{space}}તને, મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!<br>
હૃદયે શુભ, ઉજ્જ્વલ ભાવ ભરો :
	{{space}}પ્રણયામૃતની પ્રિય ધાર ધરો :
સહચાર મહીં ભવ પાર તરો,
	{{space}}સખી! મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!<br>
નવરંગ, પ્રફુલ્લ, ગુલાબ સમી
	{{space}}મૃદુ, મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!
દેવે દીધી દયા કરી કેવી મને,
	{{space}}અહા! મૂર્તિ મનોહર માશૂકની!<br>
{{Right|(પૂર્વાલાપ, પૃ. ૧૨૫)}}
</poem>


{{HeaderNav2
|previous = સાગર અને શશી
|next = આપણી રાત
}}