View source for કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – બાલમુકુન્દ દવે/૩૨. ઝાકળની પિછોડી

{{SetTitle}}

{{Heading|૩૨. ઝાકળની પિછોડી|બાલમુકુન્દ દવે}}
<poem>
::	જૂઠી ઝાકળની પિછોડી
મનવાજી મારા! શીદ રે જાણીને તમે ઓઢી?
સોડ રે તાણીને મનવા! સૂવા જ્યાં જાશો ત્યાં તો —
::	શ્વાસને સેજારે જાશે ઊડી
::	મનવાજી મારા જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!

બળતા બપ્પોર કેરાં અરાંપરાં ઝાંઝવાંમાં —
:::		તરસ્યાં હાંફે રે દોડી દોડી;
::	મનનાં મરગલાંને પાછાં રે વાળો વીરા!
:::		સાચાં સરવરિયે દ્યોને જોડી.
::	મનવાજી મારા જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!

સાચાં દેખાય તે તો કાચાં મનવાજી મારા!
::	જૂઠાં રે જાગર્તિનાં મોતી;
સમણાંને ક્યારે મોરે સાચાં મોતી-મોગરાજી!
::	ચૂની ચૂની લેજો એને તોડી.
મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!

એવું રે પોઢો મનવા! એવું રે ઓઢો મનવા!
::	થીર રે દીવાની જેવી જ્યોતિ;
ઉઘાડી આંખે વીરા! એવાંજી ઊંઘવાં કે —
::	કોઈ નોં શકે રે સુરતા તોડી.
મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!

૧૯૫૪
{{Right|(બૃહદ્ પરિક્રમા, પૃ. ૧૨૨)}}
</poem>



{{HeaderNav2
|previous = ૩૧. કે દી એ વા’ણલાં વાશે?
|next = ૩૩. એકલપંથી
}}