ભરત વિંઝુડાની ગઝલસંપદા/શરીરમાં: Difference between revisions

From Ekatra Foundation
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
(Inserted a line between Stanza)
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|<br>થયો}}
{{Heading|<br>શરીરમાં}}


{{Block center|<poem>કંઈક અગ્નિકણોનો સંગ થયો
{{Block center|<poem>
ને લિસોટો પછી સળંગ થયો
મારા પહેલાં થાકી ગયો હું જ વિવમાં
ઊડવાની જરાક ઇચ્છાનો-
બેસી ગયો છું એથી ઊભેલા શરીરમાં
એકડો ઘૂંટતાં પતંગ થયો
 
કોરા કાગળ સમો સફેદ છતાં
લાગી જરા તરસ તો તરસનું જ નામ લઈ
આખરે એય એક રંગ થયો
પાણી જરાક રેડી દીધું છે રુધિરમાં
તારની જેમ એક માણસ પણ
 
તૂટતાં પહેલાં ખૂબ તંગ થયો
પોતાની જાતને જ ગળે બાંધવી પડે
ક્યાંક ઘડિયાળ જેમ અટક્યાં ને
ડૂબી શકાય તો જ મીરાંમાં કે મીરમાં
બે ઘડીમાં કાળ-ભંગ થયો.
 
જેમ અંધકારમાં દીવો થઈ ગયાં
હું ફૂલ થઈ ગયો છું વહેતા સમીરમાં
 
દર્પણ ઉપરથી આંખ ઉઠાવી શક્યાં નહીં
ખૂંપી ગયું છે તીર સ્વયંમ્ નાં તીરમાં


<small>{{right|(સહેજ અજવાળું થયું)}}</small></poem>}}
<small>{{right|(સહેજ અજવાળું થયું)}}</small></poem>}}
<br>
<br>
{{HeaderNav2
{{HeaderNav2
|previous = સર્જક-પરિચય
|previous = થયો
|next = શરીરમાં
|next = પગ ઉપર પડ
}}
}}

Latest revision as of 09:41, 20 November 2025


શરીરમાં

મારા પહેલાં થાકી ગયો હું જ વિવમાં
બેસી ગયો છું એથી ઊભેલા શરીરમાં

લાગી જરા તરસ તો તરસનું જ નામ લઈ
પાણી જરાક રેડી દીધું છે રુધિરમાં

પોતાની જાતને જ ગળે બાંધવી પડે
ડૂબી શકાય તો જ મીરાંમાં કે મીરમાં

એ જેમ અંધકારમાં દીવો થઈ ગયાં
હું ફૂલ થઈ ગયો છું વહેતા સમીરમાં

દર્પણ ઉપરથી આંખ ઉઠાવી શક્યાં નહીં
ખૂંપી ગયું છે તીર સ્વયંમ્ નાં જ તીરમાં

(સહેજ અજવાળું થયું)