26,604
edits
પ્રતિપદા/૧૦. નીરવ પટેલ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
પ્રતિપદા/૧૦. નીરવ પટેલ (view source)
Revision as of 10:08, 7 September 2021
, 10:08, 7 September 2021no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) (→) |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 225: | Line 225: | ||
મારા ભંગિયાનોય બેલી ભગવાન ! | મારા ભંગિયાનોય બેલી ભગવાન ! | ||
</poem> | </poem> | ||
===૬. મારા ભાગનો વરસાદ=== | |||
<poem> | |||
કોને ખબર | |||
લાંચિયા દેવની જેમ તે યજ્ઞયાગથી રીઝે છે | |||
કે લંપટ જોગીની જેમ | |||
હળોતરે જોતરાયેલી | |||
કુંવારી કિસાનકન્યાઓના નવસ્ત્રા નાચથી? | |||
પણ જ્યારે એ ખરેખર વરસે છે | |||
ત્યારે તેઓ તો છત્રી નીચે જાતને છુપાવી લે છે | |||
તે કરી કાઢે છે કારના કાચ બંધ. | |||
કે કાગળની હોડીઓ તરતી મૂકી | |||
જુએ છે મેઘધનુષના રંગીન તમાશા. | |||
મેઘરાજાની બધી મહેર જાણે તૂટી પડે છે મારા માથે | |||
વીજકડાકા ને વાવાઝોડા સમેત. | |||
બોજ વહી વહીને થાકી ગયેલા ઊંટની જેમ | |||
ફસડાઈ પડે છે મારો કૂબો, | |||
ને ગારમાટીનો રેલો બની વહી જાય છે | |||
ગોરધન-મુખીની ખેત-તલાવડીમાં. | |||
મેઘો મંડ્યો છેઃ | |||
જમના કાંઠે ગામ આખાની ગાયો ચરાવવા કાનિયો ગયો છે | |||
ને ભર્યે ભાદરવે ભાણી પહેરેલાં લૂગડાં ધુએ છે વારાફેરી. | |||
માસ્તરની નિશાળમાં ધોધમાર વરસાદ વરસ્યો’તો | |||
ત્યારે તો તણાતી કીડી માટે | |||
કબૂતરે ય ચૂંટ્યું’તું પીપળાનું પાન! | |||
મને ય હૈયાધારણ | |||
કે વરુણદેવના વધામણે આવ્યા’તા તેમ | |||
તેઓ તરાપે તરત તરતા | |||
કે પવનપાવડીમાં ઊડીને ય નાખશે પાશેર ધાનનું પડીકું. | |||
પણ તેઓ તો જેજેકાર કરતા રહ્યા જળબંબાકારનો! | |||
એમના યજ્ઞકુંડો ભેળા ઉભરાયા અમારા ચર્મકુંડો ય – | |||
ઉપરવાસ ને હેઠવાસ; | |||
એમ લોક આખાનું પાણી લૂંટી લૂંટી | |||
એમણે તો સંઘરી લીધાં | |||
નદીનાળાં ને નહેરતળાવ. | |||
કોઈએ વાવ્યા વૉટરપાર્ક | |||
તો કોઈએ ઉગાડ્યાં અક્વૅરિયમ. | |||
કોઈએ સીંચ્યાં કમોદ-જીરાસારનાં ધરુવાડિયાં | |||
તો કોઈએ પકવ્યા કલદાર પાણીને પાઉચમાં ભરી ભરી. | |||
કોને ખબર મારા ભાગનો વરસાદ | |||
કોના ખેતરમાં વરસતો હશે? | |||
કોને ખબર મારા ભાગની ફસલ | |||
કોણ લણતું હશે? | |||
કોને ખબર વાદળાં તો | |||
મેં વાવેલાં ઝાડવે ઝપટાઈને વરસી પડ્યાં’તાં | |||
કે મૂઠી મકાઈ વેરી દુકાળિયા દહાડા કાઢવાના | |||
મારા સપને? | |||
કોને ખબર? | |||
</poem> | |||
===૭. અમે અલ્ટ્રા-ફૅશનેબલ લોકો=== | |||
<poem> | |||
અમે ખૂબ વરણાગિયા જાતિના લોકો છીએ – | |||
અમારા વડવા તો | |||
ત્રણ બાંયનું ખમીસ પહેરતા હતા. | |||
એમના વડવાના વડવા તો | |||
કફનને જ કામળીની જેમ અંગે વીંટાળતા હતા. | |||
એમના વડવાના વડવાના વડવા તો | |||
નરી ચામડીને જ ઓઢીને ફરતા હતા. | |||
હું ય કાંઈ ઓછો વરણાગિયો નથી – | |||
સી. જી. રોડના શૉ રૂમ સામેની ફૂટપાથ વાળતો હતો | |||
ને શેઠે આપ્યું | |||
કાંઠલા વગરનું, બટન વગરનું, બાંય વગરનું એક બાંડિયું. | |||
તે સલમાન ખાનની જેમ છાતી કાઢીને ફરું છું | |||
ને સંજય દત્તની જેમ બાવડાં બતાવું છું સવર્ણાઓને. | |||
જાતવાન જુવાનિયા તો | |||
મારા લિબાસનું લેબલ જોવા અધીરા થઈ ઊઠે છે. | |||
બિચ્ચારા... | |||
મારી અસ્પૃશ્ય બોચીને અડક્યા વિના કેમ કરી ઓળખે | |||
કે આ ઑડ-સાઈઝનું પીટર ઇંગ્લૅન્ડ છે! | |||
અમે તો ખૂબ વરણાગિયા કોમ છીએ. | |||
</poem> | |||
===૯. મારે માણસ નથી બનવું=== | |||
<poem> | |||
જંતુ બનીને જીવવું કબૂલ છે – | |||
મારે માણસ નથી બનવું | |||
મારે ઓછામાં ઓછી ઇંદ્રિયો ચાલશે – | |||
હું અમીબા બનીને જીવીશ. | |||
મારી નથી જોઈતી પાંખો – | |||
મારે આકાશ નથી આંબવું. | |||
હું પેટે ઢસડાઈશ – | |||
સાપ કે ગરોળી થઈને. | |||
ભલે ફંગોળાઉં આકાશે – | |||
ઘાસ કે રજકણ બનીને. | |||
અરે, હું ક્રૂઝોના ટાપુ પર | |||
ફ્રાઈડે બનીને જીવીશ. | |||
પણ મારે માણસ નથી બનવું, | |||
મારે અસ્પૃશ્ય માણસ નથી બનવું, | |||
મારે હિંદુ માણસ નથી બનવું. | |||
મારે મુસ્લિમ માણસ નથી બનવું. | |||
</poem> | |||
===૮. પોસ્ટમૉર્ટમ=== | |||
<poem> | |||
એની નાભિમાંથી ના મળી કસ્તૂરી. | |||
એની ત્વચાને ઘણી તપાવી, | |||
પણ એકેય સુવર્ણ વરખ ન મળ્યો. | |||
અરે! કેવળ ચામડાની બનેલી હતી એની ચામડી! | |||
એના મસ મોટા જઠરમાંથી | |||
ના મળ્યો સાચા મોતીનો ચારો. | |||
એના શ્રેષ્ઠ મસ્તિષ્કમાંથી | |||
ના મળ્યું પુરાણનું એક પાનું ય. | |||
એના કોહી ગયેલા કાળજામાંથી | |||
ના મળ્યું સૂર્યવંશી શૂરાતન. | |||
એના પૉઈઝન થઈ ગયેલા હૃદયરસમાંથી | |||
ના મળ્યું એના પુણ્યે કમાયેલું અમૃત! | |||
એના અણુએ અણુ જેટલા ટુકડા કરી જોયા | |||
પણ એની છઠ્ઠી ઇંદ્રિય ના મળી તે ના મળી. | |||
હા, એના વિશાળ હૃદયમાંથી | |||
મળી આવ્યું વરૂનું રૂપકડું હૃદય. | |||
એની અંગૂલિઓને છેડેથી | |||
મળી આવ્યા નહોરનાં મૂળ. | |||
એના સ્ફટિક જેવા ચોકઠા હેઠળથી | |||
મળી આવ્યા ત્રિશૂળિયા દાંત, | |||
એની આંખો | |||
મગરના આંસુથી આંજેલી હતી. | |||
એની રૂઢિચુસ્ત રક્તવાહિનીઓમાં | |||
થીજી ગયો હતો લીલોછમ આલ્કોહોલ. | |||
એ એક આર્યપુરુષના મમીનું | |||
પોસ્ટમૉર્ટમ હતું. | |||
</poem> | |||
{{HeaderNav | |||
|previous = [[પ્રતિપદા/૯. મનોહર ત્રિવેદી|૯. મનોહર ત્રિવેદી]] | |||
|next = [[પ્રતિપદા/૧૧. કાનજી પટેલ|૧૧. કાનજી પટેલ]] | |||
}} | |||