બાળનાટકો/4 સોનાપરી: Difference between revisions

no edit summary
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|4 સોનાપરી|}} {{Poem2Open)) સ્થળ : ટેકરી ઉપરની ફૂલવાડી કાળ : પૂર્ણિમાન...")
 
No edit summary
 
(7 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 2: Line 2:
{{Heading|4 સોનાપરી|}}
{{Heading|4 સોનાપરી|}}


{{Poem2Open))
{{Poem2Open}}


સ્થળ : ટેકરી ઉપરની ફૂલવાડી
સ્થળ : ટેકરી ઉપરની ફૂલવાડી
કાળ : પૂર્ણિમાની રાત
કાળ : પૂર્ણિમાની રાત


(એકદંડિયા મહેલ ફરતી રાજાની ફૂલવાડી છે. જૂઈ, ચંપા, ચમેલી, જાઈ, જાસૂદ, શેવતી ગુલછડી, ગુલમહો2, રજનીગંધા, કરેણ, કેવડો, પલાશ, ગુલાબ, ગુલદાવરી, બકુલ, મંદાર, કુંદ ને પારિજાતક વગેરે ભાતભાતનાં ફૂલોના રોપાઓની વાડી ઉપર રંગોળી પુરાઈ છે.  
(એકદંડિયા મહેલ ફરતી રાજાની ફૂલવાડી છે. જૂઈ, ચંપા, ચમેલી, જાઈ, જાસૂદ, શેવતી ગુલછડી, ગુલમહો2, રજનીગંધા, કરેણ, કેવડો, પલાશ, ગુલાબ, ગુલદાવરી, બકુલ, મંદાર, કુંદ ને પારિજાતક વગેરે ભાતભાતનાં ફૂલોના રોપાઓની વાડી ઉપર રંગોળી પુરાઈ છે.  
Line 139: Line 140:
પાંખ દે તો એ થાય સોનાપરી!
પાંખ દે તો એ થાય સોનાપરી!
(અરુણ ઊગે છે.){{Poem2Close}}
(અરુણ ઊગે છે.){{Poem2Close}}
{{Poem2Open}}
<big>'''અભિલાષ'''</big>
(એક જ બાળક તખ્તા ઉપર આવી ગાય છે પણ તેની આંગળીએ એક બાળા છે.)
તારા! તારા! ત્હારા જેવી
મીઠી, મીઠી, આંખ દે!
પંખી મીઠા! ત્હારા જેવી
ચેતનવંતી પાંખ દે!
સાત સમંદર વીંધી જાઉં,
હસતી આંખે જોતો જાઉં!
મધમાખી, તું ત્હારા જેવી
મુજને મીઠી ખંત દે!
કોયલબ્હેની! ત્હારા જેવો
મીઠો મીઠો કંઠ દે!
વિશ્વ તણો મધકોશ ભરું,
ચૌદ લોક ટહુકાર કરું!
સાગર ઊંડા, ત્હારા જેવો
ધીર ઘોર ઘુઘવાટ દે!
વેગી વાયુ! ત્હારા જેવો
વેગીલો સુસવાટ દે!
વિશ્વ ધ્રૂજે, સુસવાટ કરું,
સાગર શો હું જ્યાં ગરજું!
આશા! ચાલો બાને કહીએ,
રમકડાં તું આવાં દે!
બ્હેની! બ્હેની! ત્યાર પછી તો
જગનાં રાજા આપણ બે!
બાળક ન્હાનાં હું ને બ્હેન!
તો ના કરત કશાનું વ્હેન! {{Poem2Close}}
{{Poem2Open}}
<big>'''સોનાપરી એટલે?'''</big>
‘‘મળું મળું વ્હાલાને ક્યારે?
વીંટળાઉં ક્યારે?’ ઘેલી,
કોડભરી આવા ઉરમાં કૈં
લળતી આશભરી વેલી.
મુખ પર પુષ્પ કરે કેલી!
ફૂલરાણી શી ચંબેલી!
આરસનોયે અર્ક કરીને
બ્રહ્માએ આલેખ્યું રૂપ.
સરસ્વતીની વેણીમાંથી,
ફૂલમાં પૂર્યા ગંધ અનુપ.
ફૂલડાંને ઊડવા આકાશ!
પાંખ વિના પૂરે શે આશ?
સોનામહોરી પાંખોવાળા
પતંગિયાને ભાળી પાસ;
ચંબેલી મલકંતી પૂછે,
‘‘એક જ મારી પૂરશો આશ?
મારો દેહ તમારી પાંખ—-
એક બનીને ઊડશું આભ?’’
ચંબેલીનો દેહ રૂડો, ને
પતંગિયાની પાંખ ધરી;
અવની, આભ, અનંતે ઊડે,
મલકતી મહેકંતી પરી.
પતંગિયું ને ચંબેલી!
એક થયાં ને બની પરી! {{Poem2Close}}
{{Poem2Open}}
<big>'''વિદાય'''</big>
(નાટ્યપ્રયોગોમાં ભાગ લેનાર પ્રત્યેક જણ તખ્તા ઉપર પોતાના નહિ પણ પાત્રના લેબાસમાં હાજર થાય છે; અને ડોલતાં ડોલતાં આ ગાય છે.)
પધારજો, મહેમાનો વહાલાં!
રાત પડી જામ્યો અંધાર!
ધણણણ ધણણ મેઘ ધબૂકે,
વીજ થશે ને થાશે ધાર!
ઘેન અમારી આંખે ચડતું,
દુનિયા જાણે ઝોકાં ખાય!
ઊંઘ સિતારી બજવે ભાગો!
પરીઓના ડુંગર દેખાય! {{Poem2Close}}
{{HeaderNav
|previous = [[બાળનાટકો/3 બાળારાજા|3 બાળારાજા]]
|next = [[બાળનાટકો/5 મારે થવું છે |5 મારે થવું છે ]]
}}
26,604

edits