18,450
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{Poem2Open}} ઑફિસેથી આવીને થોડી વાર આરામ કરી તે હીંચકા પર બેઠી. આ તેનો નિત્...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
(2 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading|વિપર્યાસ | પારુલ રાઠોડ}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ઑફિસેથી આવીને થોડી વાર આરામ કરી તે હીંચકા પર બેઠી. આ તેનો નિત્યક્રમ હતો. હળવાશભરી આ ક્ષણોમાં સૂર્યાસ્ત અને ચંદ્રોદયની લીલાને તે રસપૂર્વક જોયા કરતી. દોડાદોડી કરતાં બાળકો જેવા આ સાંધ્યરંગો, ગુલમ્બોર શો રતુંબડો થઈ ડૂબી જતો સૂરજ, રાતરાણીની સુગંધ લઈને આવતો ચંદ્ર, ઘેરાતા જતા અંધકારમાં તારકગણ શાં ચમકતાં મધુમાલતીનાં ફૂલો, રોજ માની જેમ તેના પર વહાલથી હાથ ફેરવતાં શીતળ ચંદ્રકિરણો — કોણ જાણે કેમ પણ આજે આ બધું તેને અકળાવતું હતું. | ઑફિસેથી આવીને થોડી વાર આરામ કરી તે હીંચકા પર બેઠી. આ તેનો નિત્યક્રમ હતો. હળવાશભરી આ ક્ષણોમાં સૂર્યાસ્ત અને ચંદ્રોદયની લીલાને તે રસપૂર્વક જોયા કરતી. દોડાદોડી કરતાં બાળકો જેવા આ સાંધ્યરંગો, ગુલમ્બોર શો રતુંબડો થઈ ડૂબી જતો સૂરજ, રાતરાણીની સુગંધ લઈને આવતો ચંદ્ર, ઘેરાતા જતા અંધકારમાં તારકગણ શાં ચમકતાં મધુમાલતીનાં ફૂલો, રોજ માની જેમ તેના પર વહાલથી હાથ ફેરવતાં શીતળ ચંદ્રકિરણો — કોણ જાણે કેમ પણ આજે આ બધું તેને અકળાવતું હતું. | ||
Line 65: | Line 67: | ||
તેણે હીંચકાને ઠેસ મારી. હીંચકો જોરથી ચાલવા લાગ્યો. આકાશ સામે જોયું. આકાશ આખુંય ગોરંભાયું હતું. ઝૂલતા હીંકચા પરથી તે એકદમ જ કૂદકો મારીને ઊતરી ગઈ. પળભર એમ જ ઊભી રહી. પછી ડગલું દેતાં પગ ઊંચકાયો ને ડ્રેસિંગ ટેબલની દિશામાં વળ્યો. અવશપણે એણે એની સૌથી ગમતી, સાંત વાયલેટ કિનખાબમાં ઝીણી કાશ્મીરી ભરતની કિનારીવાળી સાડી પહેરી, લાંબા વાળનો અંબોડો વાળ્યો. બરાબર ચોકસાઈપૂર્વક બે નેણની મધ્યમાં શ્યામ ગુલાલનો ચાંદલો કર્યો. કંકુવાળી આંગળી લૂછવાનું કપડું શોધવાને બદલે દર્પણમાં જોતાં જોતાં જ સેંથા તરફ વળી. આછોતરા શ્યામગુલાલ કંકુભર્યા અપરિચિત જણાતા પોતાના સેંથા તરફ એ જોઈ રહી! | તેણે હીંચકાને ઠેસ મારી. હીંચકો જોરથી ચાલવા લાગ્યો. આકાશ સામે જોયું. આકાશ આખુંય ગોરંભાયું હતું. ઝૂલતા હીંકચા પરથી તે એકદમ જ કૂદકો મારીને ઊતરી ગઈ. પળભર એમ જ ઊભી રહી. પછી ડગલું દેતાં પગ ઊંચકાયો ને ડ્રેસિંગ ટેબલની દિશામાં વળ્યો. અવશપણે એણે એની સૌથી ગમતી, સાંત વાયલેટ કિનખાબમાં ઝીણી કાશ્મીરી ભરતની કિનારીવાળી સાડી પહેરી, લાંબા વાળનો અંબોડો વાળ્યો. બરાબર ચોકસાઈપૂર્વક બે નેણની મધ્યમાં શ્યામ ગુલાલનો ચાંદલો કર્યો. કંકુવાળી આંગળી લૂછવાનું કપડું શોધવાને બદલે દર્પણમાં જોતાં જોતાં જ સેંથા તરફ વળી. આછોતરા શ્યામગુલાલ કંકુભર્યા અપરિચિત જણાતા પોતાના સેંથા તરફ એ જોઈ રહી! | ||
{{Right| | {{Right|(‘પરબ’ ૧૯૯૮માંથી)}} | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/બિન્દુ ભટ્ટ/જાગતું પડ|જાગતું પડ]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/સુમન્ત રાવલ/ખોયડું|ખોયડું]] | |||
}} |
edits