26,604
edits
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર/ભાઈ-બહેન: Difference between revisions
સૌરાષ્ટ્રની રસધાર/ભાઈ-બહેન (view source)
Revision as of 11:28, 26 February 2022
, 11:28, 26 February 2022no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 66: | Line 66: | ||
<Poem> | <Poem> | ||
<center> | <center> | ||
'''(આ) ટોળાં ટળ્યાં જાય, નવરંગી | '''(આ) ટોળાં ટળ્યાં જાય, નવરંગી નીરડીયું <ref>નીરડી, ખેરડી, ઝરિયું, કાબરી, ગોરી, ધોળી — એ બધી ગાયોની જાત છે. ગોરા શરીર ઉપર કાળા ડાઘ હોય તેને ‘નીરડી’ કહેવાય.</ref> તણાં,''' | ||
'''(એનો) ગોંદરે નૈં ગોવાળ, રેઢાં ટોળ્યાં, રેશમિયા!''' | '''(એનો) ગોંદરે નૈં ગોવાળ, રેઢાં ટોળ્યાં, રેશમિયા!''' | ||
</Poem> | </Poem> | ||
| Line 94: | Line 94: | ||
[રેશમિયા ભેડાને મરવા ટાણે જ્યારે ભોંય લીધો — જમીન પર સુવાડ્યો ત્યારે ચારેય દિશાઓ પડી ગઈ. અને, હે મારા સાચા સગા, મારો સો ગાઉનો આખોય પંથ નિષ્ફળ નીવડ્યો.] | [રેશમિયા ભેડાને મરવા ટાણે જ્યારે ભોંય લીધો — જમીન પર સુવાડ્યો ત્યારે ચારેય દિશાઓ પડી ગઈ. અને, હે મારા સાચા સગા, મારો સો ગાઉનો આખોય પંથ નિષ્ફળ નીવડ્યો.] | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''આંખે અમરત હોય, (તો) જાતાંને જિવાડીએ,''' | |||
'''(હવે) ઝરવા માંડ્યું ઝેર, રસ ગ્યો, રેશમિયા!''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે ભાઈ રેશમિયા, મારી આંખમાં અમૃત રહ્યું, હોય તો તો મરતાને એક વાર એ દૃષ્ટિનું અમૃત છાંટીને જીવતો કરીએ. પણ હવે તો મારાં નેત્રોમાંથી દુનિયાના મતલબીપણા ઉપર ધિક્કારનું ઝેર ઝરવા લાગી ગયું. હવે મારી આંખમાંથી સંજીવનીનો રસ ખૂટી ગયો. મારો ઇલાજ નથી રહ્યો.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''ભરદરિયે કોઈ વાણ, ભેડાનું ભાંગી ગયું,''' | |||
'''પંડ થાતે પાખાણ, રસ ગ્યો, રેશમિયા!''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે રેશમિયા ભાઈ, તુજ સમું વહાણ મારે જાણે કે જીવતરને મધદરિયે ભાંગી પડ્યું. મારું પિંડ પણ હવે પાષાણ બની ગયું, હવે મારા અંતરમાં રસ ન રહ્યો.] | |||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
<center> | |||
'''ટોળામાંથી તારવ્યે (જેમ) ઢાઢું દિયે ઢોર,''' | |||
'''(તેમ) કાપી કાળજ-કોર, ભેડા ભાંભરતાં રિયાં.''' | |||
</Poem> | |||
</center> | |||
{{Poem2Open}} | |||
[હે ભાઈ ભેડા, જેમ કોઈ પશુને એના ટોળામાંથી વિખૂટું પાડતાં એ વેદનાની ચીસો પાડે છે, તેમ આજ હુંયે તું-વિહોણી થતાં પોકારું છું. તેં મારા કાળજાની કોર કાપી નાખી. હું એકલા પશુ જેવી ભાંભરતી જ રહી.] | |||
આખો અસવાર નિર્જીવ પથ્થર બની ગયો. ચારણી પણ છોકરાં સાથે પથ્થરની પૂતળી બની ગઈ. ભેંસો એ સાંજને ટાણે ધાર ઉપર એકલી ભાંભરતી રહી. | |||
------------------------------------------------------- | |||
{{Poem2Close}} | |||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = કામળીનો કૉલ | |||
|next = પિંજરાનાં પંખી | |||
}} | |||
<br> | |||