26,604
edits
રંગ છે, બારોટ/8. જનમના જોગી: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading|8. જનમના જોગી}} | {{Heading|8. જનમના જોગી}} | ||
| Line 321: | Line 319: | ||
ત્યારે પીંગલા વધુ તપે છે — | ત્યારે પીંગલા વધુ તપે છે — | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<poem> | |||
:::બાળી દે બાણું લખ માળવો, | |||
::::: ઘેલુડીમાં મેલો ને આગ જી; | |||
:::નૈ રે છોરું ને નૈ વાછરું | |||
::::: નૈ મારે બાળકનો બોલાસ જી, | |||
::::: કોને રે આધારે અમે ઊગરીએં! | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે રાજા! તારા માળવાને ને ગુજરાતને આગ લગાડી દે. હું શું ધનદોલતની ભૂખી છું? મારે નથી બાળક, નથી ઘરમાં નાનાં બાળનો બોલાસ. આ મહેલ ને આ વૈભવ ખાવા ધાશે. હું કોને આધારે જીવું? | |||
ત્યારે જોગી છેલ્લો બોધ આપે છે — | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
:::કોનાં રે છોરું ને કોનાં વાછરું! | |||
::::: કોનાં માય ને બાપ જી! | |||
:::અંત સમે જાવું એકલા, | |||
::::: સાથે પુણ્ય ને પાપ જી! | |||
::::: ધરમ ને પુન્ય દો સંગ ચલે. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
હે માતા! બાળક કોનાં! કોનાં મા ને બાપ! મરણની વેળાએ તો એકલા જ જવાનું છે. સાથે આવશે ફક્ત બે : પુણ્ય અને પાપ. બીજું કોઈ સાથે નહીં આવે. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<poem> | |||
:::માતાજી વળુંભે પગને પાઘડે, | |||
::::: બાની ઘોડલાની વાઘ જી; | |||
:::રાણી તો પીંગલા પલ્લા પાથરે; | |||
::::: હાલ્યા ઉજેણીના રાજા જી, | |||
::::: લખ્યા રે ભાખ્યા મૈયા નહીં મટે. | |||
</poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
માએ ઘોડાનાં પાઘડાં પકડ્યાં. દાસીએ ઘોડાની લગામ ઝાલી. પીંગલા રાણીએ ખોળા પાથર્યા. હે રાજ! રોકાઓ, કોઈ રીતે રોકાઓ. પણ ઉજેણીના રાજા તો ચાલી નીકળ્યા ભાગ્યમાં માંડેલું હતું તે મટ્યું નહીં. | |||
{{Poem2Close}} | |||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = 7. કાઠીકુળ | |||
|next = 9. નાગ અને બામણ | |||
}} | |||