કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – ન્હાનાલાલ/૪૫. વિહંગરાજ

૪૫. વિહંગરાજ

(ઢાળ : ગોવાળિયે ઘેલાં કીધાં રે)

તપસ્યા એ વાદળીને તીર,
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે;
સન્ધ્યાના સાગરને નીર
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે.
આભમાં પ્રચંડપૂર ઊછળે છે પાણીડાં;
મનોવેગી વાય ત્ય્હાં સમીર;
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે.

ઘેરાં ઘેરાં ડોલતાં હિન્ડોલ મેઘહોડલાં;
ગર્વઘેલાં, ઘટા શાં ગંભીર :
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે.

સાન્ધ્યરંગી સાળુ, મહીં મેઘશ્યામ વાદળી;
રૂપેરી પાલવનાં ચીર,
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે.

આંખડીનાં કિરણકિરણ વરસે કંઈ ફૂલડાં;
વીજળીની વેલ શાં અધીર :
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે.

ઊડો રાજ ! પાંખમાં ભરી અનન્ત પ્રેરણા;
સાગરને નથી સ્હામા તીર :
વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે;

સન્ધ્યાના સાગરને નીર
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે;
વીજળીની વેલ શાં અધીર
          વિહંગરાજ તરસ્યા ઊડે રે;
 
(કવિ ન્હાનાલાલ ગ્રંથાવલિ : ૧, ખંડ-૧, પૃ. ૩૯૯)