અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ન્હાનાલાલ દ. કવિ/હરિ! આવો ને

         આ વસન્ત ખીલે શતપાંખડી, હરિ! આવો ને;
આ સૃષ્ટિએ ધરિયા સોહાગ; હવે તો હરિ આવો ને.
         આ વિશ્વ વદે છે વધામણી, હરિ! આવો ને;
આવી વાંચો અમારાં સૌભાગ્ય; હવે તો હરિ! આવો ને.

આ ચન્દરવો કરે ચન્દની, હરિ! આવો ને!
વેર્યાં તારલિયાનાં ફૂલ; હવે તો હરિ! આવો ને!
પ્રભુ પાથરણાં દઈશ પ્રેમનાં, હરિ! આવો ને;
દિલ વારી કરીશ સહુ ડૂલ; હવે તો હરિ! આવો ને!

આ જળમાં ઊઘડે પોયણાં, હવે તો હરિ! આવો ને!
એવા હૈયાના ઊઘડે ભાવ; હવે તો હરિ! આવો ને!
આ માથે મયંકનો મણિ તપે, હરિ! આવો ને;
એવા આવો જીવનમણિ માવ! હવે તો હરિ! આવો ને.

આ ચન્દની ભરી છે તળાવડી, હરિ! આવો ને!
ફૂલડિયે બાંધી છે પાજ; હવે તો હરિ આવો ને!
આ આસોપાલવને છાંયડે, હરિ! આવો ને;
મનમહેરામણ મહારાજ! હવે તો હરિ! આવો ને.

મારે સૂની આયુષ્યની શેરીઓ, હરિ! આવો ને;
મારે સૂની સૌ જીવનની વાટ; હવે તો હરિ! આવો ને.
મારા કાળજ કેરી કુંજમાં, હરિ! આવો ને;
મારા આતમ સરોવરઘાટ, હવે તો હરિ! આવો ને.
(પ્રેમભક્તિ ભજનાવલિ, ૧૯૯૬, પૃ. ૧૪)