અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ન્હાનાલાલ દ. કવિ/સોણલાં

સ્નેહીનાં સોણલાં આવે સાહેલડી!
         ઉરનાં એકાન્ત મારાં ભડકે બળે :
હૈયાનાં હેત તો સતાવે, સાહેલડી!
         આશાની વેલ મારી ઊગી ઢળે. ધ્રુવ.

ચડ્યું પૂર મધરાતનું, ગાજે ભર સૂનકાર :
ચમકે ચપળા આભમાં,
                           એવા એવા છે પ્રિયના ચમકાર : રે સાહેલડી!
         ઉરનાં એકાન્ત મારાં ભડકે બળે;
ઝરમર ઝરમર મેહુલો વરસે આછે નીર :
ઊને આંસુ નયનો ભીંજે,
                           એવાં એવાં ભીંજે મારાં ચીર : રે સાહેલડી!
                  ઉરનાં એકાન્ત મારાં ભડકે બળે;

અવની ભરી, વન વન ભરી, ઘૂમે ગાઢ અંધાર,
ઝબકે મહીં ધૂણી જોગીની,
                           એવા એવા છે પ્રિયના ઝબકાર : રે સાહેલડી!
                  ઉરનાં એકાન્ત મારાં ભડકે બળે;

ઝીણી જ્યોતે ઝળહળે પ્રિયનો દીપક લગીર :
પડે પતંગ, મહીં જલે,
                  એવી એવી આત્માની અધીર : રે સાહેલડી!
         ઉરનાં એકાન્ત મારાં ભડકે બળે;

ખૂંચે ફૂલની પાંદડી, ખૂંચે ચંદ્રની ધાર :
સ્નેહીનાં સંભારણાં
                  એવાં એવાં ખૂંચે દિલ મોઝાર : રે સાહેલડી!
         ઉરનાં એકાન્ત મારાં ભડકે બળે.
(ન્હાના ન્હાના રાસ, ભાગ ૧, પૃ. ૪૪-૪૫)