પુનશ્ચ: Difference between revisions

પુનશ્ચ (view source)

Revision as of 06:26, 9 August 2022

7,570 bytes added , 06:26, 9 August 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 517: / Line 517: @@
 ને અસલ જે ચહેરો તેને ચેરો;
 હવે તમે જ કહો, તમે કોઈનાય મિત્ર છો ?
+{{સ-મ|૨૦૦૫}} <br>
+</poem>
+== ગમતું નથી ==
+<poem>
+તમને ક્યાંય ગમતું નથી,
+તમારું મન તમારા મનમાંય તે રમતું નથી.
+કાલની સ્મૃતિઓ શું ડંખે છે ?
+તમારું મન કશું ઝંખે છે ?
+તમારું મન હવે શું તમનેય તે નમતું નથી ?
+તમારે શું ક્યાંય જવું નથી ?
+જ્યાં છો ત્યાંથી દૂર થવું નથી ?
+તમારું મન હવે શું શૂન્યમાંય તે શમતું નથી ?
+{{સ-મ|૨૦૦૫}} <br>
+</poem>
+== આરંભ કે અંત ? ==
+<poem>
+ક્હેશો મને આ તે આરંભ કે અંત ?
+તમે જેમ ચાલો, તેમ પંથ લાંબો;
+પછી જે આંબવું તેને ક્યારે આંબો ?
+તમે ચાલવાનો નહિ મેલો તંત ?
+અંતમાં આરંભ, આરંભમાં અંત ?
+તમે મેલો હવે એવી બધી ખંત,
+આપણું આ આયુ નથી કૈં અનંત.
+{{સ-મ|૨૦૦૫}} <br>
+</poem>
+== વિરામચિહ્નો ==
+<poem>
+તમે પત્રમાં ચીતર્યો’તો પ્રશ્નાર્થ,
+મેં ચીતર્યું’તું આશ્ચર્ય;
+પછી તમે પત્રમાં ચીતર્યું’તું આશ્ચર્ય,
+મેં ચીતર્યો’તો પ્રશ્નાર્થ;
+હવે કશું ચીતરવા – કરવાનું રહ્યું ?
+હવે માત્ર પૂર્ણવિરામના મૌનમાં જ સરવાનું રહ્યું.
+{{સ-મ|૨૦૦૫}} <br>
+</poem>
+== અંતે તમે હાર્યા ==
+<poem>
+આરંભથી જ મેં તો તમને ન્હોતા વાર્યા ?
+પણ ત્યારે તમે મારું માન્યું નહિ,
+તમે તો બસ જે ક્હો, જે કરો તે જ સહી;
+ત્યારે મેં તમને આવા ન્હોતા ધાર્યા.
+જ્યારે મેં કહ્યું, ‘બહુ સાંકડી છે આ પ્રેમગલી,
+એમાં શક્ય નથી એકસાથે આપણે બે જણે જવું,
+અશક્ય છે એમાં પાર થવું,
+એ ક્યારેય ક્યાંય કોઈનેય નથી ફળી.’
+ત્યારે તમે માન્યું હું તમને હસી રહ્યો,
+તમારાથી દૂર ખસી રહ્યો,
+ત્યારે તમે આંસુ સાર્યાં.
+જ્યારે મેં કહ્યું, ‘આ પ્રેમે તો કેટલાયને માર્યા.’
+ત્યારે તમે માન્યું કે તમને ક્યાં કોઈ ભય છે.
+‘ચેતો !’, મેં કહ્યું, ‘હજુય સમય છે.
+આ પ્રેમે ક્યારેય ક્યાંય કોઈનેય નથી તાર્યા.
+હવે નક્કી કરો મરવું છે કે મરવું નથી ?’
+ત્યારે તમે માન્યું, ‘આપણે હવે કશું કરવું નથી.’
+ત્યારે અંતે તમે હાર્યા.
+{{સ-મ|૨૦૦૬}} <br>
+</poem>
+== અધવચ ==
+<poem>
+મને હતું જ કે તમે આમ અધવચ અટકશો.
+આગળ જવું નથી ? ભલે ! પણ પાછા જવાશે નહિ,
+વરસો વહી ગયાં તે તો હવે પાછાં લવાશે નહિ,
+તમે જેવા હતા તેવા તો હવે પાછા થવાશે નહિ;
+તો પછી તમે સ્મૃતિ ને વિસ્મૃતિની વચ્ચે લટકશો.
+તમે અહીં લગી ચાલ્યા, એટલું બીજું ચલાશે નહિ,
+થાકી ગયા હો તો મારો આ હાથ ઝલાશે નહિ,
+તમે પથ્થર સમા થશો ને હવે જો હલાશે નહિ,
+તો પછી તમે જીવનભર શું શૂન્યમાં ભટકશો ?
+{{સ-મ|૨૦૦૬}} <br>
+</poem>
+== વિરહ ==
+<poem>
+તમે કહ્યું, ‘મળો !’, મેં કહ્યું, ‘મળશું.’
+પણ વર્ષોના વિરહ પછી આપણે પાછા વળશું ?
+એ તો એકમાત્ર વિધાતા જ કહી શકે,
+ભવિષ્યને કોણ લહી શકે ?
+બસ માત્ર બે જ શબ્દો ને વર્ષોનું મૌન ભાંગી જાય,
+કૈં કેટકેટલી કટુમધુર સ્મૃતિઓ જાગી જાય;
+મળતાં હતાં ત્યારે કૈં કેટલું મળતાં હતાં,
+એકમેકમાં કેવું ભળતાં હતાં.
+હવે પછી મળશું તો શું મળતાં હતાં તેમ જ મળશું ?
+પરસ્પર હળતાં હતાં શું તેમ જ હળશું ?
+એ મિલન શું વિરહના ફળ રૂપે ફળશે ?
+કે પછી બે જણ જાણે કદી મળ્યાં ન હોય તેમ મળશે ?
+{{સ-મ|૨૦૦૬}} <br>
+</poem>
+== મિલન ==
+<poem>
+વર્ષોથી આપણે ન મળ્યાં, ન કશું કર્યું,
+વર્ષોથી આપણે તો માત્ર મૌન જ ધર્યું.
+મળ્યાં ત્યારે કેવું મળ્યાં,
+વચ્ચે કાળ જાણે થંભ્યો હોય એવું મળ્યાં.
+બોલ્યા ત્યારે એવું બોલ્યા,
+ક્ષણેકમાં પરસ્પરનાં હૃદય ખોલ્યાં.
+વિરહમાં યે સુખ હોય તે આજે માણ્યું,
+મૌન પણ મુખર હોય તે આજે જાણ્યું.
+{{સ-મ|૨૦૦૬}} <br>
+</poem>
+== એકાન્તમાં ==
+<poem>
+એકને એક ક્હેવું, બીજાને બીજું,
+ને ત્રીજાને વળી ત્રીજું;
+જાતને કૈં જ ન ક્હેવું,
+તમારે તો બસ માત્ર જોઈ ર્હેવું.
+પછી પેલા ત્રણે ક્યાંક મળી ગયા,
+તમે જે કહ્યું તે કળી ગયા.
+તમે જે કર્યું તે વ્યર્થ ગયું,
+તમારે જાણવું છે પછી શું થયું ?
+પછી ત્રણે ન’તો લડ્યા, ન’તો રડ્યા,
+પણ ત્રણે રસ્તે પડ્યા;
+હવે રહ્યું કશું જોવું ?
+તમારે તો હવે એકાન્તમાં રોવું !
 {{સ-મ|૨૦૦૫}} <br>
 </poem>