અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સુન્દરમ્/હંકારી જા

  મારી બંસીમાં બોલ બે વગાડી તું જા,
                 મારી વીણાની વાણી જગાડી તું જા.

ઝંઝાનાં ઝાંઝરને પહેરી પધાર પિયા,
                કાનનાં કમાડ મારાં ઢંઢોળી જા,
પોઢેલી પાંપણના પડદા ઉપાડી જરા
                 સોનેરી સોણલું બતાડી તું જા.        મારી

સૂની સરિતાને તીર પહેરી પીતાંબરી,
                 દિલનો દડૂલો રમાડી તું જા,
ભૂખી શબરીનાં બોર બેએક આરોગી
                 જનમભૂખીને જમાડી તું જા.        મારી

ઘાટે બંધાણી મારી હોડી વછોડી જા,
                 સાગરની સેરે ઉતારી તું જા,
મનના માલિક તારી મોજના હલેસે
                 ફાવે ત્યાં એને હંકારી તું જા.        મારી

(વસુધા, પૃ. ૯)