અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/સુન્દરમ્/કિસ સે પ્યાર —

અબ તો કિસ સે પ્યાર કરું,
                 કિસ સે બોલું, કિસ સે રૂઠું?
                 કિસ કો આકુલ દિશ દિશ ઢૂંઢું?
                        કિસ સે પ્યાર કરું?

ભરે ભરે સાવન કે બાદલ,
                 જૈસે તુમ, વૈસે વે શ્યામલ;
ચકાચૌંધ બિજલી ઝિલમિલ ઝિલ
                 મૈં કિસ સે કહાં છિપું?
                       કિસ સે પ્યાર કરું?

જૈસે તુમ બરસો, વે બરસત,
                 રોમ રોમ તવ પાવક પરસત;
છનક છનક મેરો મનવા નરતત,
                મૈં કિસ સે રાર કરું?
                       કિસ સે પ્યાર કરું?

મૈં બન બન કી બની પપીહા
                 રટત રટત તુમ દેખ્યો મેહા,
અબ રાત નહીં, અબ સદા સબેરા,
                 મૈં નયનન નીર ભરું.
                         કિસ સે પ્યાર કરું?

(પરદા, ૧૯૯૦, પૃ. ૧૪૫)