અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રતિલાલ છાયા/ખુશ્બો મૂકી જાય!

આવી આવી દ્વારે મારે
         ખુશ્બો મૂકી જાય!
         પ્રિયા ખુશ્બો મૂકી જાય!
કુમકુમ ઝરતી પગલી એની,
         પાની ના ઝંખાય;
સ્મિતથી વીજળી ચમકે પાસે,
         નયણાં ના દરશાય!
         પ્રિયા ખુશ્બો મૂકી જાય! — આવી આવી.

નીલ આકાશે ઓઢણી ઊડે,
         દેહ ના દેખાય
રત્નજડિત ઉડુની માળા,
         કંઠ ના ડોકાય!
         પ્રિયા ખુશ્બો મૂકી જાય! — આવી આવી.

પુષ્પડાળે વેણી રે ઝૂલે,
         કેશ ના કલ્પાય!
ઉરનો અળતો ઊછળે આભે,
         હૈયું ના હેરાય!
         પ્રિયા ખુશ્બો મૂકી જાય! — આવી આવી.

દિવસે આવે, રાત્રે આવે;
         સ્હેજ ના સ્પર્શાય!
તોય એની નૌતમ લીલા,
         અંતર આંજી જાય!
         પ્રિયા ખુશ્બો મૂકી જાય! — આવી આવી.

(હિંડોલ, ૧૯૬૨, પૃ. ૭)