અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/મકરન્દ દવે/ફોરમ

         ફૂલ તો એની
                  ફોરમ ઢાળી રાજી.

         વાયરો ક્યાં જઈ ગંધ વખાણે,
         ફૂલ તો એનું કાંઈ ન જાણે,
ભમરા પૂછે ભેદ તો લળી
                  મૂગું મરતું લાજી : ફૂલ.

         એક ખૂણે આ આયખું નાનું,
         કેવું વીતી જાય મજાનું!
કોઈનું નહીં ફરિયાદી ને
                  કોઈનું નહીં કાજી : ફૂલ.

         એનું નિજના રંગમાં રાતું.
         ખુશ્બૂભર્યું એકલું ખાતું,
મસળી નાખે કોઈ તો સામે
                  મ્હેક દે તાજી તાજી!
         ફૂલ તો એની
                  ફોરમ ઢાળી રાજી.

(સૂરજમુખી, પૃ. ૬૫)