કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – માધવ રામાનુજ/૩૨. એક વાર: Difference between revisions
(Created page with "{{Heading|૩૨. એક વાર}} <poem> એક વાર યમુનામાં આવ્યું’તું પૂર! {{Space}} મથુરાથી એક વાર માથે મૂકીને કો’ક {{Space}} {{Space}} લાગ્યું’તું વાંસળીના સૂર... પાણી તો ધસમસતાં વહેતાં રહે ને એમ {{Space}} ગોકુળમાં વહેતી થઈ વાતો, આ...") |
No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading|૩૨. એક વાર}} | {{Heading|૩૨. એક વાર}} | ||
<poem> | <poem> | ||
| Line 28: | Line 29: | ||
– એવાં તે કેવાં ઓ કહેણ તમે આવ્યાં | – એવાં તે કેવાં ઓ કહેણ તમે આવ્યાં | ||
{{Space}} કે લઈ ચાલ્યાં દૂર દૂર દૂર!... | {{Space}} કે લઈ ચાલ્યાં દૂર દૂર દૂર!... | ||
<br> | |||
૧૯૭૦ | ૧૯૭૦ | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૩૫)}}<br> | {{Right|(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૩૫)}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૩૧. મા! | |||
|next = ૩૩. અજવાળું | |||
}} | |||
Latest revision as of 05:31, 13 November 2022
એક વાર યમુનામાં આવ્યું’તું પૂર!
મથુરાથી એક વાર માથે મૂકીને કો’ક
લાગ્યું’તું વાંસળીના સૂર...
પાણી તો ધસમસતાં વહેતાં રહે ને એમ
ગોકુળમાં વહેતી થઈ વાતો,
આમ કોઈ પૂછે તો કહી ના શકાય અને
આમ કોઈ ભવભવનો નાતો!
ફળિયામાં, શેરીમાં, પનઘટ કે હૈયામાં
બાજી રહ્યાં છે નૂપુર...
ઝૂકેલી ડાળી પર ઝૂક્યું છે આભ
કાંઈ જોવામાં થાય નહીં ભૂલ.
એવું કદમ્બવૃક્ષ મહેકે છેઃ ડાળી પર
વસ્ત્રો હશે કે હશે ફૂલ!
પાણી પર અજવાળું તરતું રહે ને સ્હેજ
આંખોમાં ઝલમલતું નૂર...
કાંઠો તો યમુનાનો, પૂનમ વનરાવનની,
વેણ એક વાંસળીનાં વેણ!
મારગ તો મથુરાનો, પીંછું તો મોરપિચ્છ
નેણ એક રાધાનાં નેણ!
– એવાં તે કેવાં ઓ કહેણ તમે આવ્યાં
કે લઈ ચાલ્યાં દૂર દૂર દૂર!...
૧૯૭૦
(અંતરનું એકાંત, પૃ. ૧૩૫)