યાત્રા/પંચ સુહૃદ

પંચ સુહૃદ

[૧]

તુલસી! આ સંસારમાં ભાતભાતના લોક,
કો જાડા કે પાતળા, ઘટે ન તેનો શોક.

ઘટે ન તેનો શોક, કોઈ ઊંચું કે નીચું,
કો’નું શુક સમ નાક, કોકનું તદ્દન ચીબું.

કો લાંબા કે ઠીંગ, કોઈ કાળા કે ગોરા,
કો બ્રાહ્મણ કે ઢેડ, કોઈ મામિન કે વોરા.

કો રોગી કે મલ્લ, કોઈ ભોગી કો તપસી,
સહુ સમતાથી માણ, થયા વડ કે જો તુલસી.

સપ્ટેમ્બર, ૧૯૪૫


[૨]

વિહારી મનહારી હે! સિતારી કેવી માતની
બાજે છે નેત્રથી તારાં, ઋચા જાણે પ્રભાતની!

બાજો એ સૂર ઝાઝેરા, જાગો તેજસુ પરાત્પર,
બઢ જા બંધુ વિશ્રમ્ભે સંવર્ધત્ ઉત્તરોત્તર
માર્ચ, ૧૯૪૫


[૩]

પૂજાલાલ! વને પૂજા જ્યારે આખુંય જીવન,
પછી શું વાંછવાનું ર્હે, ન જાણે ભક્તનું મન.
જૂન, ૧૯૪૫


[૪]

ચારુ તું નામથી, ચારુતર તું તારી ભક્તિથી,
જીતે તું સર્વને તારી તીખેરી અનુરક્તિથી.

યુવા હો વૃદ્ધ વા બાલ, દેહની માત્ર એ દશા,
આત્માનું યુવરાજત્વ સાધવું ધ્રુવ એ દિશા.

તૃષાઓ પ્રગટાવીને તૃષાઓ જેહ તર્પતી,
તને તે વિશ્વની માતા અમૃતા થાવ અર્પતી.
નવેમ્બર, ૧૯૪૫


[૫]

રક્ષા! જ રક્ષ જે મારા ભાઈ ને એવું કે સદા,
આપદા યે સ્વયં એને સેવે શૈ સર્વ સંપદા.
ઑગસ્ટ, ૧૯૪૫