યાત્રા/તને વંદુ

તને વંદુ

તને વંદું જ્યોતિ, જવલત હરિની શીતલ સુધા
સ્રવન્તી, ભૂક્ષેત્રે અમરગણુની સૃષ્ટિ રચવા
મચેલી શ્રીશક્તિ અતલ બલ અંબાર ખચવા,
અહો, ત્વત્ - પ્રાકટ સુકૃત થઈ આ દીન વસુધા.

તને વંદુ દિવ્યા ચરમ ચિતિ હે દિવ્યતમની!
મહદ્ દુધર્ષો દુર્ઘટ-ઘટનામાં કૌશલ કશાં
કરાગ્રે તારે હા, કમલ દગજ્યોતેથી વિકસ્યાં
કશાં, ત્વત્ - સાંનિધ્યે મન મુકુલતાં ઊર્જિત બની.

તને વંદું જેણે મનુજમનનાં સ્વપ્ન સઘળાં
કર્યાં પોતાનાં ને પ્રભુહૃદયની ગૂઢ સ્ફુરણા
ધરી હૈયે, એને વિરચી ગર ચોગ, કરુણા-
ભર્યાં ભગે કેવાં ભવન કરિયાં વાજિ ખડાં!

વજ્રને ધામ એ તારે દ્વારો માણિકમોતીનાં,
રાજતાં નેત્ર ત્યાં તારાં આમંત્રે કરુણાભીનાં.

માર્ચ, ૧૯૪૫