યાત્રા/હે ચકવા!: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|હે ચકવા!|}} <poem> હે ચકવા, મત રોય, તુંથી હું દુખિયો ઘણો, પણ આંસુ આંખ ન જોય, મર ફાટે આખું હૃદય. રાત પ્રહરની ચાર, કેવળ આડી તાહરે, જુગ જુગની લંગાર હું ને પિય બિચ, બંધવા! રુવે ન વ્હાલાં વાય,...") |
(પ્રૂફ રીડિંગ સંપન્ન) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
રાત પ્રહરની ચાર, કેવળ આડી તાહરે, | રાત પ્રહરની ચાર, કેવળ આડી તાહરે, | ||
જુગ જુગની | જુગ જુગની લંઘાર હું ને પિય બિચ, બંધવા! | ||
રુવે ન | રુવે ન વ્હાણાં વાય, ચકવા, સાદી વાત એ, | ||
સૂર ઊગે નિશ જાય, એ કળ હાથ કશે બને? | સૂર ઊગે નિશ જાય, એ કળ હાથ કશે બને? | ||
| Line 16: | Line 16: | ||
સૂરજ સહે ન રેણ, હોય ન તટ આકાશને, | સૂરજ સહે ન રેણ, હોય ન તટ આકાશને, | ||
ચકવા, ઉરનાં | ચકવા, ઉરનાં વ્હેણ મળતાં દધિ, વ્હેવું મટે. | ||
વ્હેણ નહીં, નહીં પૂર, ઓસરવું વધવું નહીં, | વ્હેણ નહીં, નહીં પૂર, ઓસરવું વધવું નહીં, | ||
Revision as of 02:34, 13 May 2023
હે ચકવા!
હે ચકવા, મત રોય, તુંથી હું દુખિયો ઘણો,
પણ આંસુ આંખ ન જોય, મર ફાટે આખું હૃદય.
રાત પ્રહરની ચાર, કેવળ આડી તાહરે,
જુગ જુગની લંઘાર હું ને પિય બિચ, બંધવા!
રુવે ન વ્હાણાં વાય, ચકવા, સાદી વાત એ,
સૂર ઊગે નિશ જાય, એ કળ હાથ કશે બને?
એ કળ આવે હાથ, તે તટ આ તટ જો મટે,
કે જો આવે બાથ સૂરજ, રેણ નહીં પડે.
સૂરજ સહે ન રેણ, હોય ન તટ આકાશને,
ચકવા, ઉરનાં વ્હેણ મળતાં દધિ, વ્હેવું મટે.
વ્હેણ નહીં, નહીં પૂર, ઓસરવું વધવું નહીં,
જલસાગર ચકચૂર, કેવલ લ્હેર છલી રહી.
માર્ચ, ૧૯૪૩