યાત્રા/આકર્ષણો: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|આકર્ષણો|}} <poem> (સૉનેટયુગ્મ) મને બહુ ય કર્ષતું : કૃષક જેમ તીણા હળે ધરિત્રીઉર ચીરી ચાસ કઈ ચીતરે ને ધરે ત્યહીં કંઈક બીજ કે અકળ પાકની આશથી, તથૈવ જગ મારું અંતર ચીરે છ આકર્ષણે. અહા, નયન...")
 
(formatting corrected.)
 
(3 intermediate revisions by 2 users not shown)
Line 2: Line 2:
{{Heading|આકર્ષણો|}}
{{Heading|આકર્ષણો|}}


<poem>
{{block center|<poem>
(સૉનેટયુગ્મ)
<center>(સૉનેટયુગ્મ)</center>
<center>[૧]</center>
મને બહુ ય કર્ષતું : કૃષક જેમ તીણા હળે
મને બહુ ય કર્ષતું : કૃષક જેમ તીણા હળે
ધરિત્રીઉર ચીરી ચાસ કઈ ચીતરે ને ધરે
ધરિત્રીઉર ચીરી ચાસ કંઈ ચીતરે ને ધરે
ત્યહીં કંઈક બીજ કે અકળ પાકની આશથી,
ત્યહીં કંઈક બીજ કે અકળ પાકની આશથી,
તથૈવ જગ મારું અંતર ચીરે છ આકર્ષણે.
તથૈવ જગ મારું અંતર ચીરે છ આકર્ષણે.
અહા, નયન ખેલું ને નયનને છકાવી જતી
 
સુરૂપ તણું સૃષ્ટિ કૈ, કુસુમથી લચી વેલ શી,
અહા, નયન ખોલું ને નયનને છકાવી જતી
સુરૂપ તણી સૃષ્ટિ કૈં, કુસુમથી લચી વેલ શી,
મહા મઘમઘાટથી તરબતર કરે અંતર,
મહા મઘમઘાટથી તરબતર કરે અંતર,
સુરંગમય સ્પર્શથી હૃદય ભેટી જાતી કશી!
સુરંગમય સ્પર્શથી હૃદય ભેટી જાતી કશી!
ખરે, મનનું માંકડું વિવશ થાતું રોકું ઘણું,
ખરે, મનનું માંકડું વિવશ થાતું રોકું ઘણું,
ઘણો ય ઉપદેશ દેવું, દઉં શાસ્ત્રની આણ કૈં,
ઘણો ય ઉપદેશ દેઉં, દઉં શાસ્ત્રની આણ કૈં,
અને હરિરસોની લાલચ દઉં, છતાં વાંદરા
અને હરિરસોની લાલચ દઉં, છતાં વાંદરા
સમું હુક કરી હમેશ દઈ ઠેક ડાળે ચડે.
સમું હુક કરી હમેશ દઈ ઠેક ડાળે ચડે.
ખરે મન, ક્યહીં ક્યહીંથી જગ તાણતું આ તને,
ખરે મન, ક્યહીં ક્યહીંથી જગ તાણતું આ તને,
કયા ચરમ લક્ષ્ય કાજ શર શું કર્યુ તું બને?
કયા ચરમ લક્ષ્ય કાજ શર શું કસ્યું તું બને?
{{Right|ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૪}}<br>
 
<small>{{Right|ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૪}}</small><br>
 
<center>[૨]</center>
<center>[૨]</center>
ક્યહીંથી મિતની પ્રભા શત સહસ્ત્ર શુક્રો તણી
ક્યહીંથી સ્મિતની પ્રભા શત સહસ્ત્ર શુક્રો તણી
ધરી મુદ્દલ જાતિ હીરક સમી તળી ત્યાં ઉઠી,
ધરી મુદુલ જ્યોતિ હીરક સમી તગી ત્યાં ઉઠી,
અનંત તિમિરોનું જાલ ક્ષણ અર્ધમાં ધ્વંસતી,
અનંત તિમિરોનું જાલ ક્ષણ અર્ધમાં ધ્વંસતી,
મનસ્તલ તણું સ્તરે સ્તર સુધાથી સીંચી ગઈ.
મનસ્તલ તણાં સ્તરે સ્તર સુધાથી સીંચી ગઈ.
અને જગત જોઉંઃ એ જ જગ અન્ય કિંતુ હવે.
 
અને જગત જોઉં : એ જ જગ અન્ય કિંતુ હવે.
સ્થળે સ્થળ સિંચાઈ તૃપ્ત ધરતી યથા પાંગરે
સ્થળે સ્થળ સિંચાઈ તૃપ્ત ધરતી યથા પાંગરે
નવાંકુર સહસ્ર, તેમ મુજ ચિત્ત આકૃષ્ટમાં
નવાંકુર સહસ્ર, તેમ મુજ ચિત્ત આકૃષ્ટમાં
લહું પ્રકટ કેાઈ નૂતન પ્રસાર સૌન્દર્યનો.
લહું પ્રકટ કોઈ નૂતન પ્રસાર સૌન્દર્યનો.
 
હવે વન અશોક વેડી ઉર તૃપ્ત હનુમંત શું
હવે વન અશોક વેડી ઉર તૃપ્ત હનુમંત શું
બનેલ, મન સીતના ચરણસ્પર્શસપૂત થૈ,
બનેલ, મન સીતના ચરણસ્પર્શસપૂત થૈ,
હરેક મણિરત્ન ભાંગી મહીં રામમૂર્તિ ચહે,
હરેક મણિરત્ન ભાંગી મહીં રામમૂર્તિ ચહે,
અને જ્યહીં ન રામ, તે ગરત માંહિ વ્હેતું કરે.
અને જ્યહીં ન રામ, તે ગરત માંહિ વ્હેતું કરે.
ખરે, રતન વીંધતી રતનદૃષ્ટિને લાધવા,
ખરે, રતન વીંધતી રતનદૃષ્ટિને લાધવા,
રહીશ તત્પર હવે ઉર સહસ્ત્ર ચીરાવવા.
રહીશ તત્પર હવે ઉર સહસ્ત્ર ચીરાવવા.
{{Right|ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૭}}
 
</poem>
<small>{{Right|ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૭}}</small>
</poem>}}


<br>
<br>

Latest revision as of 14:32, 19 May 2023

આકર્ષણો
(સૉનેટયુગ્મ)

[૧]

મને બહુ ય કર્ષતું : કૃષક જેમ તીણા હળે
ધરિત્રીઉર ચીરી ચાસ કંઈ ચીતરે ને ધરે
ત્યહીં કંઈક બીજ કે અકળ પાકની આશથી,
તથૈવ જગ મારું અંતર ચીરે છ આકર્ષણે.

અહા, નયન ખોલું ને નયનને છકાવી જતી
સુરૂપ તણી સૃષ્ટિ કૈં, કુસુમથી લચી વેલ શી,
મહા મઘમઘાટથી તરબતર કરે અંતર,
સુરંગમય સ્પર્શથી હૃદય ભેટી જાતી કશી!

ખરે, મનનું માંકડું વિવશ થાતું રોકું ઘણું,
ઘણો ય ઉપદેશ દેઉં, દઉં શાસ્ત્રની આણ કૈં,
અને હરિરસોની લાલચ દઉં, છતાં વાંદરા
સમું હુક કરી હમેશ દઈ ઠેક ડાળે ચડે.

ખરે મન, ક્યહીં ક્યહીંથી જગ તાણતું આ તને,
કયા ચરમ લક્ષ્ય કાજ શર શું કસ્યું તું બને?

ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૪


[૨]

ક્યહીંથી સ્મિતની પ્રભા શત સહસ્ત્ર શુક્રો તણી
ધરી મુદુલ જ્યોતિ હીરક સમી તગી ત્યાં ઉઠી,
અનંત તિમિરોનું જાલ ક્ષણ અર્ધમાં ધ્વંસતી,
મનસ્તલ તણાં સ્તરે સ્તર સુધાથી સીંચી ગઈ.

અને જગત જોઉં : એ જ જગ અન્ય કિંતુ હવે.
સ્થળે સ્થળ સિંચાઈ તૃપ્ત ધરતી યથા પાંગરે
નવાંકુર સહસ્ર, તેમ મુજ ચિત્ત આકૃષ્ટમાં
લહું પ્રકટ કોઈ નૂતન પ્રસાર સૌન્દર્યનો.

હવે વન અશોક વેડી ઉર તૃપ્ત હનુમંત શું
બનેલ, મન સીતના ચરણસ્પર્શસપૂત થૈ,
હરેક મણિરત્ન ભાંગી મહીં રામમૂર્તિ ચહે,
અને જ્યહીં ન રામ, તે ગરત માંહિ વ્હેતું કરે.

ખરે, રતન વીંધતી રતનદૃષ્ટિને લાધવા,
રહીશ તત્પર હવે ઉર સહસ્ત્ર ચીરાવવા.

ફેબ્રુઆરી, ૧૯૪૭