યાત્રા/નાચીજની કહાણી: Difference between revisions

no edit summary
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|નાચીજની કહાણી|}} <poem> [૧] હું સમા નાચીજને કોઈ ના કહેતું કદી : ‘આવો.’ હું શું કરું? ક્યાં ડગ ભરું? આ બેરહમ દુનિયા વિષે હું બેકરાર ફર્યા કરું. આ મેહફિલો જામી રહી, આ મસ્લતો ચાલી રહી, આ ગ...")
 
No edit summary
 
(2 intermediate revisions by 2 users not shown)
Line 2: Line 2:
{{Heading|નાચીજની કહાણી|}}
{{Heading|નાચીજની કહાણી|}}


<poem>
{{block center|<poem>
[૧]
<center>[૧]</center>
 
હું સમા નાચીજને
હું સમા નાચીજને
કોઈ ના કહેતું કદી : ‘આવો.’
કોઈ ના કહેતું કદી : ‘આવો.’
Line 10: Line 9:
ક્યાં ડગ ભરું?
ક્યાં ડગ ભરું?
આ બેરહમ દુનિયા વિષે
આ બેરહમ દુનિયા વિષે
હું બેકરાર ફર્યા કરું.
{{space}} હું બેકરાર ફર્યા કરું.


આ મેહફિલો જામી રહી,
આ મેહફિલો જામી રહી,
આ મસ્લતો ચાલી રહી,
આ મસ્લતો ચાલી રહી,
આ ગુફતેગો ખુશ નજરની
આ ગુફતેગો ખુશ નજરની
ગુલ સમી ખીલી રહી,
{{space}} ગુલ સમી ખીલી રહી,
હું ત્યાં જઈ ઊભો રહુંઃ
હું ત્યાં જઈ ઊભો રહું :


પણ હસ્તી મારી સાવ જાણે હોય ના,
પણ હસ્તી મારી સાવ જાણે હોય ના,
Line 22: Line 21:
ક્યાંથી ય કો જાકાર પણ દેતું નહીં.
ક્યાંથી ય કો જાકાર પણ દેતું નહીં.
હું સમા નાચીજને
હું સમા નાચીજને
ના આવકાર કયહીં ભલે,
ના આવકાર ક્યહીં ભલે,
ઈનકાર પણ મારે નસીબે ક્યાંય ના!
ઇનકાર પણ મારે નસીબે ક્યાં ય ના!


[૨]
<center>[૨]</center>
મેં વિચાર્યું :
મેં વિચાર્યું :
જિંદગી બરબાદ જેવી જાય આ,
જિંદગી બરબાદ જેવી જાય આ,
બરબાદ તે તન કરી દઉં કેમ ના?
બરબાદ તો તદ્દન કરી દઉં કેમ ના?
મેં મજારે જઈ કબર મારી જ ખુદ ખોદી લીધી.
મેં મજારે જઈ કબર મારી જ ખુદ ખોદી લીધી.
–હું સમા નાચીજને લિજ્જત દફનની યે ક્યહીં?
–હું સમા નાચીજને લિજ્જત દફનની યે ક્યહીં?
Line 43: Line 42:


લખ લખ સિતારા સોહતા એને બદન,
લખ લખ સિતારા સોહતા એને બદન,
ખુશ્બૂ લઈને એ બદનની આવતી 'તી
ખુશ્બૂ લઈને એ બદનની આવતી ’તી
ત્યાં હવા ધીમે કદમ.
ત્યાં હવા ધીમે કદમ.


ત્યાં સિતારો કે ખર્યો,
ત્યાં સિતારો કો ખર્યો,
આબે રહમની બુંદ શો,
આબે રહમની બુંદ શો,
સરરાટ કરતો એ સર્યો,
સરરાટ કરતો એ સર્યો,
Line 54: Line 53:
તે પછી ત્યાં શું બન્યું તેની મને કંઈ ના ખબર!
તે પછી ત્યાં શું બન્યું તેની મને કંઈ ના ખબર!


[૩]
<center>[૩]</center>
 
મારા ખૂલ્યાં જ્યારે નયન
મારા ખૂલ્યાં જ્યારે નયન
ત્યારે પ્રકાશ બધે હતો,
ત્યારે પ્રકાશ બધે હતો,
કોમળ સુકોમળ ઝાંય ચંપક પુષ્પ કેરી ધારતો.
કોમળ સુકોમળ ઝાંય ચંપક પુષ્પ કેરી ધારતો.
ને નિહાળ્યું મેં ત્યહીં –
 
ને નિહાળ્યું મેં ત્યહીં :
મારી કબરની કોર પર
મારી કબરની કોર પર
કોઈ ઊભેલું હતું,
કોઈ ઊભેલું હતું,
જાણે સુકોમળ તેજ પેલું આંહિં દેહ ધરી ખડું.
જાણે સુકોમળ તેજ પેલું આંહિં દેહ ધરી ખડું.
મારી ખુલેલી આંખ જોઈ એ હસી, બલી અનેઃ
મારી ખુલેલી આંખ જોઈ એ હસી, બોલી અને :


‘નાચીજ કે?
‘નાચીજ કે?
ઠીક છે તું આહિં આવી આમ સૂઈ ગયે, ભલા!
ઠીક છે તું આહિં આવી આમ સૂઈ ગયો, ભલા!
આંહીં હવે મુજ બીજ હું વાવીશ ને
આંહીં હવે મુજ બીજ હું વાવીશ ને
આ જીવતી માટી વિષે મનમાનતાં
આ જીવતી માટી વિષે મનમાનતાં
Line 73: Line 72:
એ સૌમ્ય સ્મિતનાં તેજથી મુજ આંખ મીંચાઈ વળી.
એ સૌમ્ય સ્મિતનાં તેજથી મુજ આંખ મીંચાઈ વળી.


[૪]
<center>[૪]</center>
 
મારાં ખુલ્યાં જ્યારે નયન,
મારાં ખુલ્યાં જ્યારે નયન,
ત્યારે હતો મધ્યાહ્ન ને
ત્યારે હતો મધ્યાહ્ન ને
ન્હોતી કબર, ન્હોતુંય કબ્રસ્તાન ત્યાં.
ન્હોતી કબર, ન્હોતું ય કબ્રસ્તાન ત્યાં.
કો ઝાડની ખુશ્બૂભરેલી ગોદમાં
કો ઝાડની ખુશ્બૂભરેલી ગોદમાં
હું હતો પડખે ઢળ્યો.
હું હતો પડખે ઢળ્યો.
Line 84: Line 82:


જ્યાં જ્યાં નજર જાતી ત્યહીં બસ બાગ મેં બાગ જ લહ્યો,
જ્યાં જ્યાં નજર જાતી ત્યહીં બસ બાગ મેં બાગ જ લહ્યો,
ને મુજ નયન ચંપકપ્રભાને રાગ તે રેલી રહ્યો.
ને મુજ નયન ચંપકપ્રભાનો રાગ તે રેલી રહ્યો.
</poem>


{{Right|સપ્ટેમ્બર, ૧૯૪૫}}


<small>{{Right|સપ્ટેમ્બર, ૧૯૪૫}}</small>
</poem>}}
<br>
<br>
<br>
<br>