વસુધા/ઉષાના આગારે: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|ઉષાના આગારે|}} <poem> ઉષાના આગારે ઉષાના આગારે ઉદિત રવિરાજા વળી થયા, સુતેલા સંધ્યાન શિબિર ક્ષિતિજેના મુલકમાં; જનોની જંજાળો, તિમિર ધરતીનાં, જગતનાં સુભાગ્યે દુર્ભાગ્યો નિત ચિતવતા...")
 
(પ્રૂફ રીડિંગ સંપન્ન)
 
(One intermediate revision by one other user not shown)
Line 3: Line 3:


<poem>
<poem>
ઉષાના આગારે ઉષાના આગારે ઉદિત રવિરાજા વળી થયા,
ઉષાના આગારે ઉદિત રવિરાજા વળી થયા,
સુતેલા સંધ્યાન શિબિર ક્ષિતિજેના મુલકમાં;
સુતેલા સંધ્યાને શિબિર ક્ષિતિજેના મુલકમાં;
જનોની જંજાળો, તિમિર ધરતીનાં, જગતનાં
જનોની જંજાળો, તિમિર ધરતીનાં, જગતનાં
સુભાગ્યે દુર્ભાગ્યો નિત ચિતવતા ને પતવતા.
સુભાગ્યો દુર્ભાગ્યો નિત ચિતવતા ને પતવતા.


ઉઠ્યાં છે કલ્લોલી વિહગ ઋતની જાગૃતિ-ઋચા,
ઉઠ્યાં છે કલ્લોલી વિહગ ઋતની જાગૃતિ-ઋચા,
સુતેલી સૃષ્ટિની મૃદુ કિરણસ્પશે ઋજુ ત્વચા
સુતેલી સૃષ્ટિની મૃદુ કિરણસ્પર્શે ઋજુ ત્વચા
સ્ફુરે છે અંગાંગે પુલક, નસમાં રક્ત તલકે
સ્ફુરે છે અંગાંગે પુલક, નસમાં રક્ત તલકે
અરણ્યે મેદાને ગિરિશિખરપે અબ્ધિ-ફલકે.
અરણ્યે મેદાને ગિરિશિખરપે અબ્ધિ-ફલકે.


પનોતે આ પ્હોરે જગતપટ પહોળો ઉખળતો
પનોતે આ પ્હોરે જગતપટ પ્હોળો ઉખળતો
અહીં દૃષ્ટિ સામેઃ જગ બઢત શું સંસ્કૃતિ-દિશે
અહીં દૃષ્ટિ સામે : જગ બઢત શું સંસ્કૃતિ-દિશે
મહા ફાળે! ત્યાં તે ધણધણત ગોળા વછુટતા
મહા ફાળે ! ત્યાં તો ધણધણત ગોળા વછુટતા
બધું બાળે ઝાળે ભસમ; મસ હૂમ દિલ દહે.
બધું બાળે ઝાળે ભસમ; મસ ડૂમો દિલ દહે.


છતાં જાણું મારી ધરતી પર ક્યાંકે ય સવિતા
છતાં જાણું મારી ધરતી પર ક્યાંકે ય સવિતા
સદા જાગે, ને ભે નહિ તિમિરને છે દિલ, પિતા!
સદા જાગે, ને ભો નહિ તિમિરનો છે દિલ, પિતા!
</poem>
</poem>



Latest revision as of 01:24, 24 May 2023

ઉષાના આગારે

ઉષાના આગારે ઉદિત રવિરાજા વળી થયા,
સુતેલા સંધ્યાને શિબિર ક્ષિતિજેના મુલકમાં;
જનોની જંજાળો, તિમિર ધરતીનાં, જગતનાં
સુભાગ્યો દુર્ભાગ્યો નિત ચિતવતા ને પતવતા.

ઉઠ્યાં છે કલ્લોલી વિહગ ઋતની જાગૃતિ-ઋચા,
સુતેલી સૃષ્ટિની મૃદુ કિરણસ્પર્શે ઋજુ ત્વચા
સ્ફુરે છે અંગાંગે પુલક, નસમાં રક્ત તલકે
અરણ્યે મેદાને ગિરિશિખરપે અબ્ધિ-ફલકે.

પનોતે આ પ્હોરે જગતપટ પ્હોળો ઉખળતો
અહીં દૃષ્ટિ સામે : જગ બઢત શું સંસ્કૃતિ-દિશે
મહા ફાળે ! ત્યાં તો ધણધણત ગોળા વછુટતા
બધું બાળે ઝાળે ભસમ; મસ ડૂમો દિલ દહે.

છતાં જાણું મારી ધરતી પર ક્યાંકે ય સવિતા
સદા જાગે, ને ભો નહિ તિમિરનો છે દિલ, પિતા!