12,823
edits
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/પન્નાલાલ પટેલ/મોરલીના મૂંગા સૂર: Difference between revisions
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/પન્નાલાલ પટેલ/મોરલીના મૂંગા સૂર (view source)
Revision as of 15:48, 30 August 2023
, 15:48, 30 August 2023પ્રૂફ
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{Poem2Open}} ઉલતો મેળો હતો – આભનો ને ધરતીનો પણ. ભાદરવાની વાદળીઓ રંગમાં તરબ...") |
(પ્રૂફ) |
||
| (3 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | |||
{{Heading|મોરલીના મૂંગા સૂર | પન્નાલાલ પટેલ}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
ઉલતો મેળો હતો – આભનો ને ધરતીનો પણ. ભાદરવાની વાદળીઓ રંગમાં તરબોળ હતી તો રંગબેરંગી યુવતીઓ ને યુવાનોની લીલા પણ છાકમછોળ હતી – ઘેર જવાની આખરી વેળા હતી ને? | ઉલતો મેળો હતો – આભનો ને ધરતીનો પણ. ભાદરવાની વાદળીઓ રંગમાં તરબોળ હતી તો રંગબેરંગી યુવતીઓ ને યુવાનોની લીલા પણ છાકમછોળ હતી – ઘેર જવાની આખરી વેળા હતી ને? | ||
| Line 106: | Line 108: | ||
પહેલાં તો ભાભી આ નાની નણંદથી છણકા સિવાય વાત જ નો’તી કરતી. બલ્કે આંખના કાંટા જેવી લાગતી હતી. કારણ, લડાઈનું અડધું મૂળ તો આ નણંદ જ હતી ને! | પહેલાં તો ભાભી આ નાની નણંદથી છણકા સિવાય વાત જ નો’તી કરતી. બલ્કે આંખના કાંટા જેવી લાગતી હતી. કારણ, લડાઈનું અડધું મૂળ તો આ નણંદ જ હતી ને! | ||
પણ | પણ નણંદનોય ઝાઝો વાંક ન હતો. પતિ-સાસુથી અપમાનીત થયેલી ભાભી અનાયાસે આ નણંદ ઉપર પોતાની રીસ ઠાલવ્યા કરતી. પાણીની માણ ચઢાવતાં માથા ઉપર પછડતી મૂકતી… તો ઘાસનો ભારો પણ એવો કચકચાવીને બાંધતી કે દેખાય ત્યારે પૂળેટો ને ભાર જોયો હોય તો દોઢ મણનો! | ||
પણ હવે તો એ ખાટલામાં સવારે ઊઠે ત્યારથી જ નણંદ સાથે એવી રીતે વાત કરતી કે – નણંદને જ નહિ – સાસુના હૈયે પણ વહુ તરફ વહાલ ઊઠતું. | પણ હવે તો એ ખાટલામાં સવારે ઊઠે ત્યારથી જ નણંદ સાથે એવી રીતે વાત કરતી કે – નણંદને જ નહિ – સાસુના હૈયે પણ વહુ તરફ વહાલ ઊઠતું. | ||
પાણિયારે પણ હળવેક રહીને નણંદના માથા ઉપર માણ ચઢાવતી ને ઊઢેણું જો સાંકડું હોય તો મૂકેલી માણ ઉતારીને એ પોતે સરસ | પાણિયારે પણ હળવેક રહીને નણંદના માથા ઉપર માણ ચઢાવતી ને ઊઢેણું જો સાંકડું હોય તો મૂકેલી માણ ઉતારીને એ પોતે સરસ ઊઢેણું વાળી આપતી. | ||
ચાર વખતે પણ વાટ આવતાં અવારનવાર પૂછ્યા કરતી: ‘ભાર તો નથી લાગ્યો બુન? ખાવો છે થાક? ઉતારું ભારો?….’ | ચાર વખતે પણ વાટ આવતાં અવારનવાર પૂછ્યા કરતી: ‘ભાર તો નથી લાગ્યો બુન? ખાવો છે થાક? ઉતારું ભારો?….’ | ||
| Line 194: | Line 196: | ||
પરંતુ કળ વળ્યા પછીય ક્ષમા યાચતી સૂરતે, અધમૂઆ સરખા આ યુવાન સામે નજર માંડી એકની એક વાત લવી રહી: ‘મીં કર્યું એમ તુંય કર. વહુની આગળ ગળી જા ને લઈ આવ પાતીં તાં’ કહ્યું એમ કર્યું મીં તો… એમાંથી આવું થઈને ઊભું રહ્યું. હું શું કરું!’ ને સ્વપ્નમાંથી જાગતી હોય તેમ ચાલતી થઈ. ખરી રહેલાં આંસુઓને પાલવમાં સંતાડતી ને લવારો કરતી: ‘જા, ને લઈ આવ. મીં કર્યું એમ તુંય કર – હજાર દુઃખનું એક જ ઓસડ!’ | પરંતુ કળ વળ્યા પછીય ક્ષમા યાચતી સૂરતે, અધમૂઆ સરખા આ યુવાન સામે નજર માંડી એકની એક વાત લવી રહી: ‘મીં કર્યું એમ તુંય કર. વહુની આગળ ગળી જા ને લઈ આવ પાતીં તાં’ કહ્યું એમ કર્યું મીં તો… એમાંથી આવું થઈને ઊભું રહ્યું. હું શું કરું!’ ને સ્વપ્નમાંથી જાગતી હોય તેમ ચાલતી થઈ. ખરી રહેલાં આંસુઓને પાલવમાં સંતાડતી ને લવારો કરતી: ‘જા, ને લઈ આવ. મીં કર્યું એમ તુંય કર – હજાર દુઃખનું એક જ ઓસડ!’ | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/પન્નાલાલ પટેલ/પીઠીનું પડીકું|પીઠીનું પડીકું]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/પન્નાલાલ પટેલ/નૅશનલ સેવિંગ|નૅશનલ સેવિંગ]] | |||
}} | |||