17,602
edits
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/સરોજ પાઠક/સારિકા પંજરસ્થા: Difference between revisions
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/સરોજ પાઠક/સારિકા પંજરસ્થા (view source)
Revision as of 02:18, 1 September 2023
, 02:18, 1 September 2023પ્રૂફ
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
(પ્રૂફ) |
||
| (3 intermediate revisions by 3 users not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{ | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|સારિકા પિંજરસ્થા | સરોજ પાઠક}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
‘સમુદ્રનું મોજું ઉલેચાયું… અરે કેવડું મોટું? નાખી નજર ન પહોંચે એવડું ઊંચકાયું… આ… તો… એ… પડ્યું… એ… પડ્યું ને હું દટાઈ જઈશ. ઓહ… ઓહ… આ તો ખડક પર પટકાયું… ફીણ… ફીણ… ફીણ…!’ | ‘સમુદ્રનું મોજું ઉલેચાયું… અરે કેવડું મોટું? નાખી નજર ન પહોંચે એવડું ઊંચકાયું… આ… તો… એ… પડ્યું… એ… પડ્યું ને હું દટાઈ જઈશ. ઓહ… ઓહ… આ તો ખડક પર પટકાયું… ફીણ… ફીણ… ફીણ…!’ | ||
‘ઓહ… મારા કપાળ પર સ્લેટ કોણે મારી? લોહી… લોહી… લોહી…’ સારિકા કપાળે હાથ ફેરવવા લાગી. | ‘ઓહ… મારા કપાળ પર સ્લેટ કોણે મારી? લોહી… લોહી… લોહી…’ સારિકા કપાળે હાથ ફેરવવા લાગી. ખાટલે સૂતેલી માંદી સારિકા જાણે આઠનવ વર્ષની બાળકી બની ગઈ. | ||
હા, તે દિવસે બહાર પહેલો વરસાદ પડ્યો હતો. મેડા પર તે માસ્તર પાસે ભણવા બેઠી હતી. સાંજના પાંચ વાગ્યે, ભણવાનો સમય સચવાવવો જ જોઈએ, એ સારિકાનાં માબાપનો કડક નિયમ હતો. ભીની રેતીની સુગંધ અને એ ઢગલા પર વરસાદના છાંટા જોઈ, સારિકાનું બાળકમન બારી બહાર જ વારેવારે તાકી રહેતું હતું. માસ્તરે દાખલો લખાવ્યો. | હા, તે દિવસે બહાર પહેલો વરસાદ પડ્યો હતો. મેડા પર તે માસ્તર પાસે ભણવા બેઠી હતી. સાંજના પાંચ વાગ્યે, ભણવાનો સમય સચવાવવો જ જોઈએ, એ સારિકાનાં માબાપનો કડક નિયમ હતો. ભીની રેતીની સુગંધ અને એ ઢગલા પર વરસાદના છાંટા જોઈ, સારિકાનું બાળકમન બારી બહાર જ વારેવારે તાકી રહેતું હતું. માસ્તરે દાખલો લખાવ્યો. | ||
| Line 68: | Line 68: | ||
‘છટ્ નોન્સેન્સ!’ જમાઈરાજની સિગારેટના ધુમાડાનાં ગૂંચળાં સારિકાની આસપાસ વીંટળાઈ વળ્યાં. | ‘છટ્ નોન્સેન્સ!’ જમાઈરાજની સિગારેટના ધુમાડાનાં ગૂંચળાં સારિકાની આસપાસ વીંટળાઈ વળ્યાં. | ||
ધુમાડા જ માત્ર… ગૂંચળાં જ માત્ર… પણ એ ધુમાડાનો | ધુમાડા જ માત્ર… ગૂંચળાં જ માત્ર… પણ એ ધુમાડાનો કાઢનાર પોતે જ ધુમાડો બની ગયો. રહ્યાં માત્ર… આ ખબર જોવા આવનાર સગાંસ્નેહીઓ સાસુજી પાસે… | ||
સારિકા એ તરફ પ્રયત્નપૂર્વક આંખ અને કાન માંડી રહી. | સારિકા એ તરફ પ્રયત્નપૂર્વક આંખ અને કાન માંડી રહી. | ||
| Line 104: | Line 104: | ||
‘ભૂખ શેની લાગે? કહ્યું ન માને, એને ખાવા ન મળે, ચલ ઊઠ! ઊભી થા, ઊઠ જલદી! હાં… એમ… શરૂ કર… બરાબર…’ | ‘ભૂખ શેની લાગે? કહ્યું ન માને, એને ખાવા ન મળે, ચલ ઊઠ! ઊભી થા, ઊઠ જલદી! હાં… એમ… શરૂ કર… બરાબર…’ | ||
નાનકડી સારિકાએ રડતે અવાજે, ઢીલા | નાનકડી સારિકાએ રડતે અવાજે, ઢીલા ઢીલા હાથના ચાળા સાથે શરૂ કર્યું… | ||
'''‘હું તો છાણા… વીણવા… ગૈ’તી રે મા''' | '''‘હું તો છાણા… વીણવા… ગૈ’તી રે મા''' | ||
| Line 110: | Line 110: | ||
'''હંબો હંબો…’''' | '''હંબો હંબો…’''' | ||
નથી ગાવું મારે! બાળકીએ મરજી વિરુદ્ધ | નથી ગાવું મારે! બાળકીએ મરજી વિરુદ્ધ થોડુંક ગાયું, ને નાસી ગઈ… | ||
‘એવી જિદ્દી છે ને? આમ તો અમથા લવારા કર્યા કરે, પણ જીદે ચડે તો આવું જ. એના પપ્પાનો ડારો ખરેખરો હોં. આજે રાતે ફરી ઠીક કરાવીશ. આ આટલુંય કહ્યામાં રહી છે ને એના પપ્પાને લીધેસ્તો…!’ | ‘એવી જિદ્દી છે ને? આમ તો અમથા લવારા કર્યા કરે, પણ જીદે ચડે તો આવું જ. એના પપ્પાનો ડારો ખરેખરો હોં. આજે રાતે ફરી ઠીક કરાવીશ. આ આટલુંય કહ્યામાં રહી છે ને એના પપ્પાને લીધેસ્તો…!’ | ||
| Line 138: | Line 138: | ||
શૂન્યતા…! | શૂન્યતા…! | ||
રસ્તા પર | રસ્તા પર મદારી ડુગડુગી વગાડતો હતો. નાની સારિકા છોકરાના ટોળા સાથે એ ખેલ જોઈ રહી હતી. | ||
‘ભગાભાઈ ને રતનબાઈ! નાચો… નાચો… મેરે રાજા રાની!’ …ડુગ ડુગ ડુગ ડુગ… | ‘ભગાભાઈ ને રતનબાઈ! નાચો… નાચો… મેરે રાજા રાની!’ …ડુગ ડુગ ડુગ ડુગ… | ||
| Line 178: | Line 178: | ||
‘જુઓ, એવું ના બોલો, લેટ મી સે, હાઉ લકી ઇઝ યોર વાઇફ?’ | ‘જુઓ, એવું ના બોલો, લેટ મી સે, હાઉ લકી ઇઝ યોર વાઇફ?’ | ||
મિસિસ તારાપુરવાલાના હૃદય પર માથું મૂકી, પતિએ સ્વર્ગીય સુખનો લહાવો લેતાં આંખો મીંચી દીધી. બંનેની | મિસિસ તારાપુરવાલાના હૃદય પર માથું મૂકી, પતિએ સ્વર્ગીય સુખનો લહાવો લેતાં આંખો મીંચી દીધી. બંનેની પ્રમત્તાવસ્થાામાં ભંગ પાડતી સારિકા લગોલગ આવી ઊભી રહી. બંનેએ તેને જોઈ. કોઈ ન ગભરાયું. પણ… એક વાર કંઈ નહોતું, છતાં પોતે શરમથી મરી ગઈ હતી. પતિ તરફના શંકાના ઇશારા માત્રથી પોતે અર્ધમૃત થઈ ગઈ હતી. | ||
‘બા કહેતાં’તાં, મનીષ આવ્યો હતો, બહુ વાર બેઠો હતો.’ | ‘બા કહેતાં’તાં, મનીષ આવ્યો હતો, બહુ વાર બેઠો હતો.’ | ||
હા, સારિકાના ઓરડામાં મનીષ બહુ વાર બેઠો | હા, સારિકાના ઓરડામાં મનીષ બહુ વાર બેઠો હતો, પણ એમ તો અનેક સ્ત્રી-પુરુષ મિત્રો આવતાં જ ને? ક્યાં બાધ હતો અહીં? | ||
‘હા, સિનેમાની ટિકિટ કઢાવી લાવ્યા હતા. તમારી રાહ જોતા બહુ વાર બેસી રહ્યા. આખરે કોઈ જ ન ગયું ને ટિકિટોય બગડી.’ સારિકા બીતાં બીતાં થોડું હસી. | ‘હા, સિનેમાની ટિકિટ કઢાવી લાવ્યા હતા. તમારી રાહ જોતા બહુ વાર બેસી રહ્યા. આખરે કોઈ જ ન ગયું ને ટિકિટોય બગડી.’ સારિકા બીતાં બીતાં થોડું હસી. | ||
| Line 263: | Line 263: | ||
{{Right|''(પ્રેમ ઘટા ઝૂક આઈ, ૧૯૫૮)''}} | {{Right|''(પ્રેમ ઘટા ઝૂક આઈ, ૧૯૫૮)''}} | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/સરોજ પાઠક/ન કૌંસમાં, ન કૌંસ બહાર|ન કૌંસમાં, ન કૌંસ બહાર]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/સરોજ પાઠક/પોસ્ટ-મૉર્ટમ|પોસ્ટ-મૉર્ટમ]] | |||
}} | |||