13,103
edits
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વીનેશ અંતાણી/સત્તાવીસ વર્ષની છોકરી: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વીનેશ અંતાણી/સત્તાવીસ વર્ષની છોકરી (view source)
Revision as of 01:21, 2 September 2023
, 01:21, 2 September 2023પ્રૂફ
No edit summary |
(પ્રૂફ) |
||
| (One intermediate revision by one other user not shown) | |||
| Line 30: | Line 30: | ||
છોકરી પુરુષની છાયાને વળગી પડી. | છોકરી પુરુષની છાયાને વળગી પડી. | ||
* | <center>*</center> | ||
પુરુષના હાથમાં શાકભાજી અને રસોડાની ચીજોથી ભરેલી થેલીઓ હતી. છોકરીએ તો થેલીઓ લઈ લીધી. રસોડામાં મૂકવા ગઈ. પાછી આવી ત્યારે પુરુષ માટે પાણી લેતી આવી હતી. પુરુષ ડાઇનિંગ ટેબલની ખુરશી પર બેસીને બૂટ ઉતારતો હતો. છોકરી એની સામે ઊભી રહી. એના હાથ ઝૂલતા હતા. | પુરુષના હાથમાં શાકભાજી અને રસોડાની ચીજોથી ભરેલી થેલીઓ હતી. છોકરીએ તો થેલીઓ લઈ લીધી. રસોડામાં મૂકવા ગઈ. પાછી આવી ત્યારે પુરુષ માટે પાણી લેતી આવી હતી. પુરુષ ડાઇનિંગ ટેબલની ખુરશી પર બેસીને બૂટ ઉતારતો હતો. છોકરી એની સામે ઊભી રહી. એના હાથ ઝૂલતા હતા. | ||
| Line 172: | Line 172: | ||
‘ફ્રિજમાંથી બરફ કાઢી લાવ.’ | ‘ફ્રિજમાંથી બરફ કાઢી લાવ.’ | ||
* | <center>*</center> | ||
છોકરીએ બેડરૂમનો કબાટ ખોલ્યો. એનાં કેટલાંક કપડાંની થપ્પી ત્યાં પડી હતી. એણે એમાંથી પોતાનો નાઇટ ગાઉન કાઢ્યો. પછી આખી થપ્પી ઉપાડી લીધી અને ટેબલ પર મૂકી દીધી. આ બધું અહીંથી લઈ જવું પડશે, એણે વિચાર્યું. પુરુષે શું કહ્યું હતું? કોઈ સાબિતી રહેવી જોઈએ નહીં. | છોકરીએ બેડરૂમનો કબાટ ખોલ્યો. એનાં કેટલાંક કપડાંની થપ્પી ત્યાં પડી હતી. એણે એમાંથી પોતાનો નાઇટ ગાઉન કાઢ્યો. પછી આખી થપ્પી ઉપાડી લીધી અને ટેબલ પર મૂકી દીધી. આ બધું અહીંથી લઈ જવું પડશે, એણે વિચાર્યું. પુરુષે શું કહ્યું હતું? કોઈ સાબિતી રહેવી જોઈએ નહીં. | ||
| Line 212: | Line 212: | ||
પુરુષ ઊંચો થઈને છોકરીના ચહેરા પર ઝૂક્યો. | પુરુષ ઊંચો થઈને છોકરીના ચહેરા પર ઝૂક્યો. | ||
‘તેં જવાબ ન | ‘તેં જવાબ ન આપ્યો…’ | ||
‘રજા લઈને શું કરું? મને ત્યાં પણ નહીં ગમે…’ | ‘રજા લઈને શું કરું? મને ત્યાં પણ નહીં ગમે…’ | ||
| Line 256: | Line 256: | ||
એ ઊભી થઈ. બાજુના ખાલી બેડરૂમમાં ગઈ. પછી રસોડામાં ગઈ. હૉલમાં આવીને ઊભી રહી. બારી બહાર હવે આગિયા ઊડતા નહોતા. જૂના શહેરના આકાશ તરફ ઝાંખો ચન્દ્ર ઉપર આવી ગયો હતો. પુરુષનું ઘર મધરાતની ક્ષણોમાં શ્વાસ રોકીને ઊભું હતું. બાથરૂમમાં હજી પણ નળ ટપકતો હતો અને બે ટીપાં વચ્ચે ખાલી જગ્યા રહી જતી હતી. | એ ઊભી થઈ. બાજુના ખાલી બેડરૂમમાં ગઈ. પછી રસોડામાં ગઈ. હૉલમાં આવીને ઊભી રહી. બારી બહાર હવે આગિયા ઊડતા નહોતા. જૂના શહેરના આકાશ તરફ ઝાંખો ચન્દ્ર ઉપર આવી ગયો હતો. પુરુષનું ઘર મધરાતની ક્ષણોમાં શ્વાસ રોકીને ઊભું હતું. બાથરૂમમાં હજી પણ નળ ટપકતો હતો અને બે ટીપાં વચ્ચે ખાલી જગ્યા રહી જતી હતી. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વીનેશ અંતાણી/તરસના કૂવાનું પ્રતિબિંબ|તરસના કૂવાનું પ્રતિબિંબ]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વીનેશ અંતાણી/સ્ત્રી નામે વિશાખા|સ્ત્રી નામે વિશાખા]] | |||
}} | |||