12,467
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
No edit summary |
||
(2 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
{{ | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|કિશોર જાદવ}} | |||
[[File:Kishore Jadhav 30.png|300px|center]] | |||
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}} | |||
{{Heading|કાગ-કન્યા | કિશોર જાદવ}} | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
આખરે થાકીને, અમી ગુસ્સામાં અને કંઈક દુઃખમાં સ્ટેશનેથી પાછી ફરી. બાએ પ્રેમલના સમાચાર પૂછ્યા. પણ એનો ઉત્તર વાળ્યા વિના એ સીધી જ અંદરના ખંડમાં ગઈ. પ્રેમલ પર કાગળ લખીને ચોળીમાં દબાવ્યો. બાની પૂજાવેળા થઈ ગઈ હતી. પૂજાની સામગ્રી ગોઠવવાનું બા કહે તે પહેલાં કાગળને રવાના કરવો જોઈએ. વિચારીને, એ ઉતાવળે પગલે બહાર નીકળી ગઈ. ને બા કંઈક અસ્પષ્ટ ગણગણ્યાં. છેલ્લે, એમનો ઘાંટો સંભળાયો : ‘ઘીની વાટ ખૂટી જવા આવી છે. જાય છે તો બજારમાંથી…’ | આખરે થાકીને, અમી ગુસ્સામાં અને કંઈક દુઃખમાં સ્ટેશનેથી પાછી ફરી. બાએ પ્રેમલના સમાચાર પૂછ્યા. પણ એનો ઉત્તર વાળ્યા વિના એ સીધી જ અંદરના ખંડમાં ગઈ. પ્રેમલ પર કાગળ લખીને ચોળીમાં દબાવ્યો. બાની પૂજાવેળા થઈ ગઈ હતી. પૂજાની સામગ્રી ગોઠવવાનું બા કહે તે પહેલાં કાગળને રવાના કરવો જોઈએ. વિચારીને, એ ઉતાવળે પગલે બહાર નીકળી ગઈ. ને બા કંઈક અસ્પષ્ટ ગણગણ્યાં. છેલ્લે, એમનો ઘાંટો સંભળાયો : ‘ઘીની વાટ ખૂટી જવા આવી છે. જાય છે તો બજારમાંથી…’ | ||
Line 82: | Line 87: | ||
પ્રથમ તો છાયાએ ચકિત નજરે એના પ્રતિ જોયું. ક્ષણાર્ધમાં એકબીજાને કળી ગયાં હોય એમ હાથમાં હાથ ભિડાવીને, દૂરના અડાબીડ અંધકારમાં બન્ને અદૃશ્ય થઈ ગયાં. | પ્રથમ તો છાયાએ ચકિત નજરે એના પ્રતિ જોયું. ક્ષણાર્ધમાં એકબીજાને કળી ગયાં હોય એમ હાથમાં હાથ ભિડાવીને, દૂરના અડાબીડ અંધકારમાં બન્ને અદૃશ્ય થઈ ગયાં. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/મોહનભાઈ પટેલ/બ્લાઇન્ડ વર્મ|બ્લાઇન્ડ વર્મ]] | |||
|next = [[ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/કિશોર જાદવ/વિસ્મૃત|વિસ્મૃત]] | |||
}} |