ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/દલપત ચૌહાણ/બદલો: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Heading|બદલો | દલપત ચૌહાણ}}

{{Poem2Open}}

ગામના ઉગમણે ટેકરે આવેલ દસ-બાર કાચાં, માટીનાં ઘરોમાં વણકર-ચમારની વસ્તી હતી. તે મહોલ્લાને લોકો વાસ તરીકે ઓળખતા. નફિકરી સમડી હવામાં તરતી હોય તેવી સૂમસામ બપોર હતી, વાસનાં નાનાંમોટાં લણણીનો સમય હોવાથી દાડિયે-મજૂરીએ ગયાં હતાં. વાસના તોરણ હેઠળ લાલિયો કૂતરો ભીની માટીમાં તરપતી જીભે હાંફતો હતો. એકાએક લાલિયો ઊભો થયો. માથું હલાવ્યું, પટ્ટા પટ્ટ પટાક પટ્ માથા સાથે કાન અથડાવાનો અવાજ આવ્યો. આગળના પગ લાંબા કરી શરીર તંગ કરી, આળસ મરડી, પૂંછડી હલાવી ધીમે ધીમે આકાશ સામે જોયું. તેને ભસવાની તીવ્ર ઇચ્છા થઈ આવી પણ ન ભસ્યો. પછી વાસ તરફ વળ્યો. ધીમે ધીમે ગોકળના ઘર પાસે આવી ઊભો રહ્યો. ચારે તરફ માથું લંબાવી હવા સૂંઘવા લાગ્યો અને માથું નીચું કરી ગોકળના ઘરથી દૂરના ઘર પાસેના ભીંતડા પાસે બેસી નિરાંતે હાંફવા લાગ્યો.