12,353
edits
No edit summary |
No edit summary |
||
Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
<center><big><big>'''સોનું'''</big></big></center> | |||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
બસ ઊભી રહે ત્યાર પહેલાં તો મુસાફરોએ ચારે બાજુથી દોડવું શરૂ કરી દીધું. લોકો બારી પર લટકીને ફાવે તે સીટ પર પોતપોતાનો સામાન મૂકવા લાગ્યા. મને થયું હું બારી પાસે બેઠો ન હોત – તો ઠીક થાત. કેટલા લોકોનો સામાન અંદર લેવો? એય તે જાળવી-સાચવીને, ખાલી સીટોની ગણતરી કરીને પાછો ગોઠવવાનો પણ ખરો! મેં તે કંઈ ઠેકો લઈ રાખ્યો છે? જા...વ નથી લેતો કોઈનોય સામાન! તમારે જગા મેળવવી હોય તો મેળવો, નહીંતર પડો ભાડમાં! મારે માટે મુસાફરી કરો છો? શાંતિથી બેસી ગયો હાથ-પગ જોડીને. અચાનક કાચનો છલકાતો ગ્લાસ ડોકાયો. પાણીનો એક લબદો મારા પેન્ટ પર થપ્ કરતો પડ્યો. છોકરાને નજરથી ધમકાવી નાખ્યો, એ બીજી બસ બાજુ દોડી ગયો. ખિસ્સામાંથી રૂમાલ કાઢી પસીનો લૂછવા કરું ત્યાં એક પર્સ ઊંચું થયું. મેં અંદર બેઠે બેઠે સહેજ ગુસ્સાથી નીચે જોયું. દરવાજામાંથી આવવું હોય તો આવો. હું કોઈનીય જગા — એવું કંઈ પૂરું કરું ત્યાર પહેલાં જ જડબાતોડ જવાબ મળ્યો. તમને બેસવા મળ્યું એટલે હાંઉ થઈ ગયું? ક્યાંક જગ્યા હોય તો મારું પર્સ મૂકી રાખોને! મને હસવું આવી ગયું. ચક્કાજામ ગરદીમાંય ફૂલ ઊઘડી શકે છે એવો વિચાર આવ્યો ને ના ન કહી શક્યો. હાથ લંબાવીને પર્સ લઈ લીધું. આજુબાજુ તો બધાંની ચીજવસ્તુઓ ગોઠવીને મેં જ જગા રહેવા દીધી નહોતી. મારી બાજુની સીટ ખાલી રહી ગઈ હતી – એનું ભાન થયું. ત્યાં પર્સ રાખી એના પર હાથ મૂક્યો. બીજા હાથે બારી બંધ કરી દીધી. | બસ ઊભી રહે ત્યાર પહેલાં તો મુસાફરોએ ચારે બાજુથી દોડવું શરૂ કરી દીધું. લોકો બારી પર લટકીને ફાવે તે સીટ પર પોતપોતાનો સામાન મૂકવા લાગ્યા. મને થયું હું બારી પાસે બેઠો ન હોત – તો ઠીક થાત. કેટલા લોકોનો સામાન અંદર લેવો? એય તે જાળવી-સાચવીને, ખાલી સીટોની ગણતરી કરીને પાછો ગોઠવવાનો પણ ખરો! મેં તે કંઈ ઠેકો લઈ રાખ્યો છે? જા...વ નથી લેતો કોઈનોય સામાન! તમારે જગા મેળવવી હોય તો મેળવો, નહીંતર પડો ભાડમાં! મારે માટે મુસાફરી કરો છો? શાંતિથી બેસી ગયો હાથ-પગ જોડીને. અચાનક કાચનો છલકાતો ગ્લાસ ડોકાયો. પાણીનો એક લબદો મારા પેન્ટ પર થપ્ કરતો પડ્યો. છોકરાને નજરથી ધમકાવી નાખ્યો, એ બીજી બસ બાજુ દોડી ગયો. ખિસ્સામાંથી રૂમાલ કાઢી પસીનો લૂછવા કરું ત્યાં એક પર્સ ઊંચું થયું. મેં અંદર બેઠે બેઠે સહેજ ગુસ્સાથી નીચે જોયું. દરવાજામાંથી આવવું હોય તો આવો. હું કોઈનીય જગા — એવું કંઈ પૂરું કરું ત્યાર પહેલાં જ જડબાતોડ જવાબ મળ્યો. તમને બેસવા મળ્યું એટલે હાંઉ થઈ ગયું? ક્યાંક જગ્યા હોય તો મારું પર્સ મૂકી રાખોને! મને હસવું આવી ગયું. ચક્કાજામ ગરદીમાંય ફૂલ ઊઘડી શકે છે એવો વિચાર આવ્યો ને ના ન કહી શક્યો. હાથ લંબાવીને પર્સ લઈ લીધું. આજુબાજુ તો બધાંની ચીજવસ્તુઓ ગોઠવીને મેં જ જગા રહેવા દીધી નહોતી. મારી બાજુની સીટ ખાલી રહી ગઈ હતી – એનું ભાન થયું. ત્યાં પર્સ રાખી એના પર હાથ મૂક્યો. બીજા હાથે બારી બંધ કરી દીધી. |