કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મનુભાઈ ત્રિવેદી/વાયક આવ્યાં –

૨૧. વાયક આવ્યાં –

વાયક આવ્યાં દિલને દ્વાર.
સાહેબ કેરો પાટ મંડાયો
⁠ વ્રેમંડને દરબાર.
⁠ વાયક આવ્યાં દિલને દ્વાર.
સૂરજ ચંદર તારલિયાની
⁠ પ્રગટી દીવાહાર;
સાગર કેરું તરભાણું ભર્યું,
⁠ નદિયું અર્ઘ્યની ધાર.–
⁠ વાયક આવ્યાં દિલને દ્વાર.
વનનો વીંઝણો વાયુ ઢોળે,
⁠ મેઘ કરે છંટકાર;
ધરણી મીઠો ધૂપ ધરે,
⁠ ફૂલતોરણ બાંધ્યાં બાર.–
⁠ વાયક આવ્યાં દિલને દ્વાર.
પહેલે ભજને ભૂતળ જાગે,
⁠ દૂજે વ્યોમ અપાર;
ત્રીજે ભજને અંતર દેવા,
⁠ ચોથે જગદાધાર. –
⁠ વાયક આવ્યાં દિલને દ્વાર.
વણ સૂણી સહુ જાગજો
⁠ તમે સૂતાં નર ને નાર;
કહે સરોદ, આ ટાણું અમૂલું
⁠ ના’વે વારંવાર.–
⁠ વાયક આવ્યાં દિલને દ્વાર.

⁠(સુરતા, ૧૯૭૦, પૃ. ૪-૫)