મુકામ/મુકામ: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Poem2Open}}

‘મારા ગળાના સમ કહો ને કહો… કોઈને ય નહીં કહું બસ! કસમથી!’ એમ કહી એમણે પોતાના ગળાના ભાગ ઉપર ચપટી ભરી.

મંજુબહેન સાડી સરખી કરતાં શરમાયાં ને કંઈક બોલવા ગયાં પણ એમના ચહેરા ઉપર સંકોચ ફરી વળ્યો.  ‘પછી વાત…’ કહીને આગળ નીકળવા જતાં હતાં ત્યાં સરોજબહેને એમને હાથ ખેંચીને પાછાં વાળ્યાં.

મંજુબહેન ઝડપથી ચાલવા લાગ્યાં ને સરોજબહેન કંઈક અંદાજ બાંધતાં હોય એમ એમની પાછળ પાછળ ઘસડાયાં.

પેલા ચારેય ભાઈઓ ટેબલ પર ગોઠવાઈ ગયેલા. પણ એકેયને ચેન નહીં. તિરમિઝી ક્યારનો ય પેપરવેટ ગોળ ગોળ ફેરવ્યા કરે છે. પાઠક ટાંકણી લઈ દાંત ખોતર્યા કરે છે. ચૌધરી વારે વારે બે પગ વચ્ચે હાથ લઈ જઈને ચપટી ભર્યા કરે છે ને પંડ્યા બે હાથ જોડીને બેઠો છે પણ એનું માથું અને પગ હલ્યા કરે છે. જેવાં એમણે મંજુબહેનને જોયાં બસ બધા સ્થિર થઈ ગયા. મંજુબહેને ચશ્માં ચઢાવ્યાં ને ફાઈલોમાં મોંઢું નાંખી કંઈક ફંફોસવા લાગ્યાં. સામેના ટેબલેથી ઊઠીને સરોજબહેન આવ્યાં. મંજુબહેનનો ખભો દબાવ્યો. પછી પૂછે,