કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – નિરંજન ભગત/૪૧. માઘની પૂર્ણિમા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૪૧. માઘની પૂર્ણિમા| નિરંજન ભગત}} <poem> માઘની પૂર્ણિમારાત્રિનો...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 10: | Line 10: | ||
ને વૃક્ષ પર પર્ણના પુંજ જો હોત, એ ઓઢતો | ને વૃક્ષ પર પર્ણના પુંજ જો હોત, એ ઓઢતો | ||
ત્યાં ઘટામાં પડ્યો ર્હેત | ત્યાં ઘટામાં પડ્યો ર્હેત | ||
:::આ રાતભર ટૂંટિયું વાળીને પોઢતો! | ::::આ રાતભર ટૂંટિયું વાળીને પોઢતો! | ||
કિન્તુ જ્યાં ક્ષિતિજ પરથી જરી | કિન્તુ જ્યાં ક્ષિતિજ પરથી જરી | ||
:::ડાળ પકડી અને આભ ચડવા જતો | ::::ડાળ પકડી અને આભ ચડવા જતો | ||
ત્યાં જ શા તીક્ષ્ણ વાગી ગયા ન્હોર, | ત્યાં જ શા તીક્ષ્ણ વાગી ગયા ન્હોર, | ||
:::તે હજુય છે મુખ પરે નખક્ષતો! | :::તે હજુય છે મુખ પરે નખક્ષતો! |
Revision as of 06:53, 10 July 2021
૪૧. માઘની પૂર્ણિમા
નિરંજન ભગત
માઘની પૂર્ણિમારાત્રિનો ચન્દ્ર
શો ચાલતી મધ્યાકાશમાં મંદ મંદ!
ટાઢમાં થરથરે,
કિન્તુ કોને જઈ કરગરે?
બંધ સૌ બારી ને દ્વાર,
ર્હે કોણ તે આ સમે બ્હાર?
ને વૃક્ષ પર પર્ણના પુંજ જો હોત, એ ઓઢતો
ત્યાં ઘટામાં પડ્યો ર્હેત
આ રાતભર ટૂંટિયું વાળીને પોઢતો!
કિન્તુ જ્યાં ક્ષિતિજ પરથી જરી
ડાળ પકડી અને આભ ચડવા જતો
ત્યાં જ શા તીક્ષ્ણ વાગી ગયા ન્હોર,
તે હજુય છે મુખ પરે નખક્ષતો!
શ્વેત હિમ ઓગળી ના રહ્યું, ચાંદની એમ ઢોળાય,
પણ જ્યાં પડે સાવ સૂકાં કડક પર્ણ પર, શાંતિ ડ્હોળાય!
આ હૃદયમાં હૂંફ છે, ચન્દ્ર જો ત્યાં વસે!
ચિત્ત આ સ્વચ્છ છે. ચાંદની જો રસે!
૧૫-૨-૧૯૫૭
(બૃહદ છંદોલય, પૃ. ૨૪૭)